Gewenste seksuele intimiteiten: passie op de werkvloer

In een gewenste seksuele intimiteit binnen een organisatie zijn er altijd twee vrije partijen aanwezig die doelgericht en bewust de functionele grenzen van de organisatie overschrijden om zowel geestelijk als lichamelijk dichter bij elkaar te komen. Wanneer drie factoren als vrijheid, zingeving en doelmatigheid aanwezig zijn in een handeling hebben we het over ?gewenst’. Daartegenover staat ?ongewenst’ die gerelateerd wordt aan handelingen waarin impulsen een grote rol spelen. Er is geen sprake van vrijheid, men heeft er niet voor gekozen. Ook geen sprake van zingeving, men is niet op zoek naar een betekenis. En zeker kunnen we niet van doelmatigheid spreken, impulsen zijn nooit doelgericht.

Nu blijft de vraag bij mij hangen of we het over een gewenste intimiteit kunnen hebben wanneer de grenzen tussen keuzes en nepkeuzes vervaagd worden. Men is vrij om een seksuele intimiteit wel of niet toe te laten. Om dat te doen moet je vrij zijn. Wanneer zijn we vrij? Kunnen we van keuzevrijheid spreken als onze keuzes de onzichtbare, opgelegde andermans keuzes zijn? Wat heb je te kiezen als je in een seksuele intimiteit de mogelijkheid ziet om verder te komen op de bedrijfsladder? Natuurlijk heb je er zelf voor gekozen, maar is dit jouw keuze of de opgelegde keuze van een ander die jou die keuze als instrument biedt om zijn/haar eigen keuzes te realiseren. Dat is wat ik bedoel met een nepkeuze.

Maar is dit je eigen verdiende succes met je eigen kwaliteiten en je competenties of wat aan je is toegekend door je nepkeuzes in de zinzoals ik ze net omschreef?
Als de zogenaamd gewenste intimiteit het instrument is om hoger te komen op de bedrijfsladder, weiger ik dit persoonlijk gewenst te noemen. ‘Vrijheid’, ‘zingeving’ en ‘doelmatigheid’ zijn drie elementen van het gewenst zijn. Als één daarvan ontbreekt, kunnen we het niet over ‘gewenst’ hebben. In geval van seksuele intimiteit als instrument voor promotie mist ik minstens één element en dat is ‘vrijheid’.

Laten we het over ?zingeving’ hebben. Wat voor betekenis ontleen je aan een seksuele relatie die gebaseerd is op de motieven die in een organisatie voor diens beter functioneren als totaal niet thuis horen? Je motivatie deugt niet, dus de relatie kan ook niet deugen.
Het heeft ook geen toegevoegde waarde voor jou, als individu, als een volmaakt mens die eigen keuzes maakt waaraan werkelijk waardevolle betekenissen ontleend kunnen worden.

Doelmatigheid was de derde factor. is zo`n relatie doelmatig? Je zou kunnen zeggen van wel. Je hebt een bepaald doel en dat is het bereiken van meer succes binnen het bedrijf. Maar je gebruikt je relatie als middel om een doel te bereiken dat, zoals aangegeven, eigenlijk in een organisatie niet thuis hoort. Dus doelmatigheid klopt in deze context ook niet.

Het trieste is dat mensen die dergelijke keuzes maken trots zijn op wat ze allemaal bereikt hebben zonder zich te realiseren dat ze de prooi zijn van een cultuur die hoffelijk en vrijgevend overkomt (met nadruk op dat laatste woord).
Een ‘organisatiemaffia’ die niet in drugs en wapens, maar in gevoelens en brains handelt. Je berooft van jezelf als waardig mens. En jij bent degene die daaraan meewerkt. Je zet jezelf goedkoop neer, voldoet aan andermans wensen en laat je je gebruiken voor hun doel. Het is niet je lichaam dat je weggegeven hebt, daar heb je eventueel van genoten. Je hebt je geest verkocht aan een ‘loverboy in stijl’.

“I would like to help you Grace, he says.

Als een gezonde organisatie zou ik me niet druk maken over de werkromances die uit die drie elementen voortkomen. Die lossen zichzelf op. Ze hebben een stevige basis en kunnen moeilijk het aanzien van de organisatie in gevaar brengen, en mensen beroven van hun waardigheid. Maar ik zou me wel ongerust maken als er sprake is van romances die wel stijlvol lijken, maar in feite niet meer zijn dan een loverboy-achtige manier van liefde en genegenheid.

Ik eindig met een citaat van de auteurs als poging tot advies: