Ik ben voor een Duurzaam Nationaal Inkomen!

Het doet me diepe pijn in mijn hart als ik zie hoe bijv. politiek en departementen, ondanks financiële toezeggingen aan de kamer in 2002 voor berekeningen van het DNI (Duurzaam Nationaal Inkomen) en verdere verfijningen van zijn model, door het niet nakomen daarvan de voortgang van de ontwikkelling van dit elegante gedachtegoed hebben vertraagd.

Het werk van deze man, die meer dan 40 jaar van zijn leven heeft gewijd aan diepgaand onderzoek op het gebied van de economie in relatie tot milieu-duurzaamheid, verdient een beter lot. Niet alleen voor hemzelf maar in het belang van elke burger, bedrijf, land en toekomstige generaties. De onzinnige tegenwerking door politici en enkele hoogleraren, die kennelijk last hebben van een economische paradigmaverlamming (lees: vastgeroest in oude mentale programmeringen), gaat door! In een andere verhandeling over enkele weken zal ik dieper ingaan op paradigma’s in relatie tot omgevingsontwikkelingen en de gevaren die hier aan kleven.

In het artikel ‘BNP, weg ermee’ (PM, magazine voor de overheid, nr 14, 2008), wijst Frans de Nerée tot Babberich (financiële man CDA-fractie) het idee om milieuschade op te nemen in het BNP resoluut van de hand. Cees Withagen, hoogleraar milieu-economie stelt over de berekening van het Duurzame Nationale inkomen van Hueting:’Het DNI, dat was het NI als je in één jaar aan alle eisen van duurzaamheid wilt voldoen.’
Kees Vendrik, Tweede Kamer lid van Groen Links stelt ook zo zijn vraagtekens:”Je hebt hier te maken met externe factoren waarvoor geen prijs beschikbaar is.”

Hueting heeft echter nooit gepleit voor het opnemen van verlies van milieufuncties in het BNI. Wél, ter wille van een betere informatie, voor twee reeksen náást het BNI. Een reeks DNI’s én een reeks waarbij herstelkosten (zoals dijkverhogingen etc.) worden afgeboekt als verliezen (de zogenaame asymmetrische boekingen).

Daarnaast heeft hij wel degelijk een vorm gevonden om kostencurven te maken op basis van vooronderstellingen. Zie ook het voorwoord van dit proefschrift in boekvorm in 1974 van Jan Tinbergen die zegt:”Moreover, in at least one case the shadow price has been calculated.” Hueting heeft daarna niet stilgezeten. Hoe had hij het DNI dan anders, samen met Tinbergen, kunnen berekenen begin jaren ’90?

Door milieuverslechtering en de uitputting van de grondstoffen niet mee te nemen in de kostenberekeningen, geven de economische statistieken een te gunstig beeld van de feitelijke waardetoevoeging. Je zou dit gewoon creatief boekhouden op nationaal niveau kunnen noemen. Een winst op korte termijn laten zien, door enkele kosten te verdoezelen, terwijl je weet dat je daar op langere termijn serieuze problemen mee creëert. Het lijken wel aandeelhouders die snel winst willen boeken over de ruggen van anderen.

Het niet verdisconteren van milieuschaarste en bijbehorende kosten in de berekeningen van de productie groei, maakt dat deze voor ons worden uitgeschoven. Bovendien leidt dit er toe dat deze kosten geleidelijk aan toenemen. Beter is het eerlijk te zijn en ons Nationale Inkomen te corrigeren met deze waardevermindering of beter gezegd toenemende schaarste in de vorm van het berekenen van het DNI als één van twee de reeksen náást het BNI. Dat contextualiseert het BNI op een andere wijze dan nu het geval is.