Stel je eens voor! Je loopt rond met een bril met daarin glazen die veel weg hebben van de onderkant van jampotjes en je wilt daarvan af. Opnieuw naar de oogarts helpt niet meer. Die schrijft je hooguit nog dikkere glazen voor. De ervaring leert dat als je eenmaal een bril hebt, je ogen alleen maar slechter worden. Een bril nodigt de ogen dus niet uit tot verbeteren en genezen.
Op mijn 26e jaar werd ik definitief, volgens de oogarts die ik toen consulteerde, geacht een bril te gaan dragen. Twee jaar later was ik dat ding spuugzat. Er moest toch een mogelijkheid zijn om je ogen te verbeteren? En die bleek er ook te zijn. Alleen werd dat me nooit verteld door oogartsen en opticiens.
Seeing without Glasses
W.D. Bates
Uitgegeven in 1930
Klik op: https://www.iblindness.org/ebooks/perfect-sight-without-glasses/
Veel mensen denken dat slechte ogen het gevolg zijn van ongunstige omstandigheden: onvoldoende verlichting, kunstlicht, te veel lezen etc. Onderzoek heeft echter aangetoond dat ongunstige omstandigheden niet de oorzaak kunnen zijn van slecht zien. Het enige waartoe deze omstandigheden leiden, is een reeds bestaande neiging tot slecht zien versterken.
Volgens W.D. Bates (boek: seeing without glasses), een Amerikaan die zich in de jaren ’20 en ’30 al met dit probleem bezig hield, moet de werkelijke oorzaak van een gebrekkig gezichtsvermogen worden gezocht in geestelijke spanning. Er zit dus duidelijk een psychische relatie tussen bij en verziendheid en de psychologische toestand van iemand. Ook concludeerde hij dat een normaal oog voortdurend in beweging is. Staren is uit den boze. Vandaar dat Bates in deze jaren een systeem ontwierp van ontspanningsoefeningen en oefeningen waarmee je je oogspieren traint. Zoals bijv. van links naar rechts bewegen met je ogen en het maken van cirkelbewegingen.
Met het systeem van Bates slaagde ik er in om mijn ogen weer tot redelijk normale proporties terug te krijgen. Dat gaf enige leuke ervaringen. Ik herinner me nog de eerste keer dat ik weer ging autorijden zonder bril. De onzekerheid en angst die daarbij naar boven kwamen. Een paar weken later was dat echter allemaal voorbij.
Die psychologische ervaringen van mij kwamen ook overeen met de informatie die werd gegeven in een artikel in het blad Ode van april 2003. Als laatste nog enkele praktische tips uit dit Ode artikel.
In 1948 besloot de toenmalige Chinese regering iets te doen aan het toenemende aantal gevallen van bijziendheid. Sindsdien doe veel Chinese studenten en fabrieksarbeiders gedurende ongeveer 10 minuten oogoefeningen aan de hand van een poster die door de overheid is uitgegeven. Waardoor het aantal gevallen van bijziendheid volgens hun is afgenomen. Die oefeningen vind je bijgaand. Ze zijn niet alleen goed voor de ogen maar hebben ook nog een ontspannende werking.
1. Zet vier vinger (ringvinger tot en met wijsvinger) van beide handen op de voorhoofd en laat beide duimen op de buitenkant van de top van je neusbrug rusten. Druk vervolgens met die duimen op de binnenkant van de oogkassen op de aangegeven plek Masseer die twee punten 8 keer (zie tekening)
2. Zet de duim en wijsvinger van één hand opnieuw op de top van je neusbrug. Maak 8 maal een masserende beweging. Eerst naar beneden en dan weer naar boven.
3. Zet je twee duimen op de onderkaak. Plaats vervolgens de wijs en ringvinger van iedere hand een halve centimeter boven je neusvleugels. Maak vervolgens masserende bewegingen ( 8 X)
4. Zet je duimen tegen je slapen en maak met de zijkanten van je wijsvingers 8 cirkelbewegingen over de randen van je oogkassen. Vanaf je neus over de bovenste rand en dan via de onderste rand weer terug.
Belangrijk is dat je de oefeningen met gesloten ogen doet, dat je zachtjes en langzaam blijft masseren totdat het gebied licht gevoelig wordt. En dat je de oefeningen tenminste twee maal per dag doet. In het artikel van Ode vind je ook nog een kaart waarmee je een Tibetaanse oogoefening kunt doen.
Max Herold
Februari, 2005
