De ene schrijft weinig en ‘volgt’, de ander ‘profileert’ wat meer. En als je doorvraagt heeft iedereen daar zo zijn ‘reden’ voor. Net als in een gewoon leven zonder facebook.
Social media vergroten wat je doet in tienvoud uit. Van een enkeling die je gedrag ‘interpreteert’, worden het er tallozen. Tallozen die interpreteren vanuit eigen ‘redenen/denkfundament’, positieve- en schaduwkanten. Met alle wrijvingen, geloofscla(h)sjes erbij. Alsof de kleine ‘soap’ waar je dagelijks deelgenoot van bent, een heel andere schaalgrootte heeft gekregen. Een heel groot podium is geworden. Iets dat vroegere generaties niet kenden.
Een groter podium waarbij iedereen tegelijkertijd een eigen beeld van dat ‘levenspodium’ heeft. Respectievelijk hoe dat er uit zou moeten zien. Dit zelfs voortdurend ‘mee-vormt’. Klein of groot, veel tierelantijntjes of juist strak en zwart/wit.
Wie je echt bent in dat theater, wordt nooit gezien omdat lezers je lezen, en je woorden interpreteren, in hun eigen projecties en eventuele complexen. Iemand van daaruit een rol toedichten (waarbij je zelf ook weer een eigen rol een beetje kunt accentueren).
Uitmondend in een vermenging van het eigen theaterstuk en dat van anderen, zich samenvoegend tot een organisch interactieve opvoering. Net als in een leven buiten en zonder facebook. Alleen met wat meer medeschouwers.
Als FB dan toch als een theater kan worden gezien, kunnen we het ook een beetje gezellig maken in de FB-soap. Het is namelijk niet de ‘werkelijkheid’.
Beter is het FB een verzameling projecties op een beeldscherm te noemen.
FB is dan ook een erg leuk podium om rollen te oefenen, en verantwoord te leren omgaan, met communicatieve grootschaligheid, lezersprojecties en multi-interpretativiteit (je kunt zelfs kleinschalig beginnen). Wie je bent kan op interpersoonlijk (is niet transpersoonlijk) niveau en in die theaterrol op dat podium niet goed worden waargenomen.
Het is een podium waarop ieder, net zoals een artiest of in een leven buiten facebook, voor de juiste ‘rollen’ gaat of kan gaan. Die aan de goede kant van de streep die je zelf trekt in dat podiumbeeld. Tenminste…. als de levensbeleving die je hebt die van een theater, een show, is. En die levensbeleving niet een enkele keer kan worden losgelaten.
Kun je dat (nog) niet? Wees gerust. Bij elke show stopt de muziek vroeg of laat.
Oefening: je innerlijke FB en Youtube verkennen
Stel je eens voor een innerlijke FB en Youtube als positieve gedachtengenerator. Met andere woorden, je kijkt op je innerlijke computerscherm, luistert naar innerlijke audiotapes in jezelf, voelt je eigen bewegingen. En daar komen alleen maar leuke tips, win-win-win gedachten, leuke ideeën, constructieve suggesties, leuke bewegingen en wat dies meer zij vandaan.
Nu, om dat te realiseren, welke externe info laat je tot je komen (de input voor dat scherm, die audiotapes, fysieke bewegingen)? Met welke omgeef je je? En, zeker zo belangrijk, welke info-verwerkingsmechanismen heb je ontwikkeld om van iets ‘negatiefs’ iets positiefs te maken? Of aan de infopoort goed te selecteren?
Max Herold
Juli 2015
