Wat je ook denkt, draai het om. Het boekje met de gelijknamige titel van Paul Arden is een aanval op de manier waarop we naar onszelf en naar ons werk kijken.
Tenminste één verhaal in dat boekje is interessant voor de gemiddelde werknemer met ambitie. Twee contrasterende manieren om carrière te maken. Ze zijn het overdenken waard.
De carrière van Voorzichtige Freddie.
De gemiddelde risicomijdende werknemer komt snel hogerop zo lang hij nog jong en fris is; het gaat nog sneller met een open geest, goede manieren en een knap uiterlijk. Zijn meerderen geven hem graag promotie omdat dat ook goed op henzelf afstraalt.
De desbetreffende persoon bereikt daardoor vroeg of laat een positie met enige verantwoordelijkheid. En daar, zo denkt hij, moet hij zorgvuldig en niet lichtvaardig mee omgaan. Per slot van rekening is hij nu een Manager. Ook al is dat in een beginnend stadium. Zijn salaris volgt daarbij zijn status, niet zijn vaardigheden.
Nu moet er op een bepaald moment een mede directeur/adjunct-directeur worden benoemd. Freddie wordt gezien als loyaal maar een tikkeltje saai. Hij is niet innovatief en heeft geen echte toegevoegde waarde voor het imago van het bedrijf.
Op zijn 40-ste rangeert men hem daardoor op een zijspoor. Bij een latere reorganisatie wordt hij ontslagen. Hij heeft nooit geleerd iets te creëren, te scheppen en dat weg te zetten. Hij heeft een bepaalde hoogte bereikt, is gevallen en wat opvalt is dat hij nooit het vermogen heeft ontwikkeld écht te klimmen. Zijn probleem is dat hij nooit iets verkeerd heeft gedaan.
De carrière van Roekeloze Rita.
Als jonge vrouw heeft ze niet de charmes van Freddie. Ze is nu eenmaal niet zo’n carrièretype. Ze is irritant maar enthousiast en barst van de gekke ideeën. Die ideeën worden vrijwel altijd gezien als (politiek) onhandig, te avontuurlijk of ronduit dwaas.
Maar soms pikt iemand ergens in het bedrijf een van haar wildere ideeën op en steunt het. En dat valt op want zo’n idee is nieuw en fris. Of ze poogt er zelf handen en voeten aan te geven. Een idee is werkelijk effectief.
Dan komt ze echter drie jaar lang alleen met onbruikbare ideeën en krijgt ontslag.
Vreemd genoeg krijgt ze veel sneller dan ze had gedacht een nieuwe baan. Een paar mensen herinneren zich nog haar goede idee van jaren terug. De fouten zien ze liever over het hoofd. Dat idee krijgt handen en voeten.
Bij haar nieuwe bedrijf loopt het zo’n beetje hetzelfde. Ze vinden dat ze teveel nieuwe ideeën heeft die onhandig, te avontuurlijk of te dwaas zijn. Opnieuw wordt ze ontslagen maar inmiddels heeft ze twee gedenkwaardige prestaties op haar naam staan. Haar hele leven gaat dat zo. Met pieken en dalen.
Maar als ze 40 is heeft ze een staat van dienst. Ook heeft ze leren opstaan. Haar enthousiasme is ze nooit kwijtgeraakt. Ze is respectabel geworden en nog steeds Roekeloze Rita. Maar gewilder dan ooit omdat ze zich niet heeft aangepast.
Bron:
Wat je ook denkt, keer het om
Auteur: Paul Arden
Uitgeverij: Spectrum, Houten, 2008
ISBN: 978 90 274 5737 0
