Vrij vertaald uit het boek ?de HR-scorecard' van Becker, Huselid en Ulrich.
Een bedrijf dat consumenten producten produceerde, had problemen op personeelsgebied. Een van die problemen was het vasthouden van toekomstige brandmanagers. De leiding van het bedrijf belegde een vergadering en kwam met een creatieve oplossing. Er werd besloten dat alle vijftien leden van de hoofddirectie vijf jaar lang elk vijf nieuwe potenti?le brandmanagers per jaar onder hun hoede zouden gaan nemen. Dat betekende dat ze na vijf jaar allemaal vijfentwintig (of minder) nieuwe ?medewerkers' hadden, voor wie ze een mentorschap vervulden. Dit hield een aantal taken in bijv. dat ze deze medewerkers regelmatig zagen en van advies dienden over hun loopbaan. In het algemeen diende ze aandacht aan hen te besteedden. Hoewel dit mentor-programma geen deel was van het prestatiebeoordelingssysteem van deze groep leidinggevenden, werd wel jaarlijks bekend gemaakt hoeveel van hun vijfentwintig ?beschermelingen' dat jaar het bedrijf de rug hadden toegekeerd. Deze informele druk had als effect dat de bestuurders extra hun best deden voor diegenen die meer waren geneigd ?tot ziens' tegen de club te zeggen. Overbodig om te vermelden dat e.e.a. positieve effecten had als het gaat over het vasthouden van toptalent.
