Een pessimist ziet een probleem in iedere kans. Een optimist ziet een kans in ieder probleem.
– Winston Churchill –
Het was vorige week dat ik een vierdaagse cursus Spiral Dynamics & Coaching gaf in Kessel (Belgie) als onderdeel van een opleiding Transpersoonlijke Coaching & Consultancy. Terwijl ik de parkeerplaats opreed van een eenvoudige Bed & Breakfast/restaurant-combinatie met de naam Soetemin, even buiten het nabijgelegen Lier, viel me de grote hoeveelheid auto´s op die geparkeerd stonden bij deze locatie. Een plek buiten Lier in, ik zal het voorzichtig formuleren, een niet bijzonder spectaculaire omgeving. “Er zal wel een feestje zijn”, dacht ik. Het bleek iets anders. Bij binnenkomst bleek het restaurant mudvol te zitten met klanten die voor het eten kwamen. Maar ook de kamers voor overnachting zaten structureel vol. Die avond en de dagen erna.
Na twee dagen overdag te hebben training gegeven en ’s-avonds vertoefd te hebben in deze Bed & Breakfast/restaurant-combinatie knoopte ik, nieuwsgierig als ik was, een gesprek aan met de beide eigenaren Bea en Rudy Kim-Baert.
Beiden zijn al decennia met elkaar getrouwd en hebben vier kinderen. Hoe hebben ze dat eigenlijk gedaan, zo´n florerend familiebedrijf creëren? En dan op deze plek, ver van het mooie centrum van Lier.
Bea en Rudy hadden 16 jaar een boerderij gehad samen met een klus en renovatiebedrijf van Rudy. Daarbij was Bea altijd geïnteresseerd geweest in het boek “Leven van het land” van John Seymour dat ze van voren naar achter en vice versa had bestudeerd en in de praktijk van hun boerderij toepaste.
Box: Leven van het land
John Seymour wordt overal erkend als de pionier op het gebied van zelfvoorziening.
Dit boek toont eveneens hoezeer de technocratische en geïndustrialiseerde samenleving onze ecologische landbouwmethoden heeft aangetast én tevens dat het anders kan. Het boek is voor tallozen een bron geweest om beter na te denken over zelfvoorzienend leven en om veel tips en raadgevingen te lezen over hoe je dingen kunt doen.
Bron: http://www.natuurlijkleven.nl/
Toen de kinderen groot genoeg waren en op school zaten, had Bea het gevoel dat ze ´wat moest gaan doen´. Enige tijd later diende zich de mogelijkheid aan om op de huidige plek een pand over te nemen waarbij haar man zei:”Als je je droom van een eigen hotel/restaurant nog wilt waarmaken, moet je dat nu doen. Nu hebben we de kans.” Dat was 13 jaar geleden.
Met weinig geld en een fikse dosis creativiteit zorgden ze voor een eenvoudige maar sfeervolle inrichting. Maar wat was hun verdere filosofie waarmee ze hun succesvolle bedrijf creërden? Hier volgen de belangrijkste uitgangspunten van waaruit ze bedrijfsmatig denken en handelen.
-
Als je iets gratis weggeeft, krijg je er klanten voor terug.
De eerste klanten trokken ze via het concept ´gratis´. Bij een groot bedrijf in de buurt deelden ze bonnetjes uit waarvoor mensen een gratis pannenkoek konden krijgen bij een drankje. -
Je hebt geen klanten maar gasten.
Behandel je klant als een gast en je bouwt er een betere relatie mee op. Bovendien doe je voor gasten ook wat extra´s. -
Snelheid in communicatie en service: directe feedback door permanente aandacht voor je gasten.
Als mensen eten in je restaurant, kijk goed naar de nonverbale communicatie.
Zie je aarzeling of twijfel, loop er gelijk naar toe en kijk hoe je kunt helpen. Reageer direct. -
Kijk naar wat andere hotels en restaurants NIET doen of hebben.
Ben en blijf nieuwsgierig op welke wijze je eigen product beter of anders kan.
Het echtpaar eet regelmatig in andere restaurants en slaapt regelmatig in verschillende hotels om ideeën op te doen, vast te stellen wat in hun ogen niet goed is resp. hoe dat wel zou moeten. Dit integreren ze dan in hun eigen bedrijfsconcept. Het scherpt hun gevoel voor wat ´kwaliteit´ is. -
Zorg in je producten voor een 'natuurlijke' kwaliteit.
Natuurlijk kun je op twee manieren opvatten. Dat je natuurlijk (vanzelfsprekend) kwaliteit levert, maar ook dat je de natuur volgt. Kun je voor natuurlijkheid in je producten zorgen dan is de gedachte dat dit beter dan kunstmatigheid. Zeker als het voedselproducten betreft. Vanuit de gedachten van het boek ´Leven van het land´ is er een menukaart samengesteld die de seizoenen volledig volgt (lees: seizoensgebonden voedsel is beter voor een mens dat voortdurende hetzelfde). Dit naast een andere standaardkaart. Er wordt daarbij steevast geëxperimenteerd hoe het voedsel voedzamer en smakelijker kan worden gemaakt (elke maand wat nieuws). Dit ontstaat vaak in samenspraak met lokale producenten. -
Gebruik lokale producenten.
Dan weet je hoe je basisproducten / ingredienten worden gemaakt, ken je de kwaliteit die dagvers is en bouw je een netwerk van klanten. Want ook deze leveranciers komen regelmatig eten. Ben ook nieuwsgierig naar kennis, ideeën en kennissen van leveranciers die bepaalde producten leveren. -
Er dient een overeenkomst te zijn tussen wat klanten betalen en wat ze krijgen.
Je mag best iets meer vragen als daar ook werkelijk iets tegenover staat in termen van voedingskwaliteit of overnachtingskwaliteit. -
Laat klanten weten wat gaat komen.
Bij een nieuwe kaart, kondig dat van te voren aan. - Gebruik ook de huidige internetmiddelen om je een gezicht te geven en binding te scheppen.
Bij een bedrijf als dit spreek je veel mensen. Die kun je lid maken van bijv. facebook. De beste reclame blijft echter mond-op-mond reclame. Dus betaal nooit voor reclame. Dat is niet nodig. Een uitzondering maakte het echtpaar voor het blad Flair. Voor E 150,- kun je hierin een bon in laten plaatsen die korting geeft op een maaltijd bij hun. Het blad heeft een zeer groot bereik met talrijke lezers. Daar hebben ze vele klanten aan over gehouden. -
Wat je kunt besparen door wat je zelf kunt doen, kun je ook weer investeren.
Leven in eenvoud gecombineerd met ondernemerschap levert voldoende geld op om goed van te leven (lees: je basisvoorzieningen en géén overdreven luxe), op als je dit combineert met bovenstaande principes. -
Besef dat een droom verwezenlijken geen 9-5 baan is.
Voor Bea en Rudy is het een droom die ze de moeite waard vinden en in hun situatie betekent dat uren maken. Nu al weer 13 jaar lang. Van 6 uur ´s-ochtends tot 12 uur ´s-nachts. Met in de middag soms 2 uur pauze. Maar dat hebben ze er ruim voor over.
Max Herold,
Juni, 2011
Meer weten?
-
Zie het boek 'Ondernemen natuurlijk!' http://www.boekenroute.nl/gasten/gtn1Boek.aspx?BoekID=12903
-
Klik op onderstaande afbeelding:
Bijlage: Voorwoord “Leven van het Land”.
Voorwoord van Dr. E.F. Schumacher bij ‘Leven van het land. Niets verspillen en gezond blijven.’ door John Seymour, vertaald door John Onstwedder en Hendrik van den Heuvel, De Kleine Aarde. Nederlandse editie Uitgeverij In den Toren / Baarn en Kosmos / Amsterdam 1979. Copyright © 1976 by Dorling Kindersley Ltd, London. Verkregen via http://www.natuurlijkerleven.nl/ op 26 juni 2011
We kunnen zelf werkzaamheden verrichten of we kunnen anderen betalen om ze voor ons te
verrichten. Dit zijn de twee ‘modellen’ waarmee we in ons onderhoud voorzien. We zouden ze het ‘zelfvoorzieningsmodel’ en het ‘organisatiemodel’ kunnen noemen. Het eerste leidt tot zelfstandige mannen en vrouwen en het laatste tot afhankelijke mannen en vrouwen. Alle bestaande samenlevingsvormen onderhouden zichzelf door een mengeling van beide modellen, maar de verhoudingen verschillen.
In de moderne wereld heeft zich, gedurende de afgelopen honderd jaar, een enorme en historisch unieke verschuiving voorgedaan: van zelfvoorziening naar organisatie. Met het gevolg dat mensen steeds minder vertrouwen hebben in zichzelf en afhankelijker worden dan ooit tevoren in de geschiedenis van de mensheid is voorgekomen. Ze kunnen wellicht beweren hoger ontwikkeld te zijn dan iedere generatie vóór hen, maar het feit blijft dat zij niet echt iets voor zichzelf kunnen doen. Zij zijn volledig afhankelijk van kolossale, ingewikkelde organisaties, van fantastische machinerieën, van steeds hogere inkomens. En wat gebeurt er als het fout gaat, als er zich een stagnatie, een defect, een staking, of werkeloosheid voordoet?
Verschaft de staat alle noodzakelijke levensbehoeften? In sommige gevallen, ja; in andere gevallen, nee. Veel mensen vallen door de mazen van het veiligheidsnest, en wat dan? Zij lijden; ze raken ontmoedigd, ze worden zelfs wanhopig. Waarom kunnen zij zichzelf niet helpen? Over het algemeen, is het antwoord maar al te duidelijk: zij zouden niet weten hoe, ze hebben het nooit gedaan en weten zelfs niet waar ze moeten beginnen………
Zou ik moeten proberen een manusje-van-alles te worden? Op het gebied van de meeste van deze zaken zou ik vrij onbekwaam en verschrikkelijk inefficiënt zijn. Maar zelf iets telen of maken: wat een plezier, wat een vrolijkheid, wat een bevrijding van de gevoelendheid volledig van organisaties afhankelijk te zijn! Wat misschien zelfs belangrijker is: wat een ontwikkeling van de echte persoonlijkheid! In aanraking zijn met de feitelijke oerprocessen van de schepping. De aangeboren scheppingsdrang van de mens is niet iets minderwaardigs of toevalligs: negeer of verwaarloos hem, en hij wordt innerlijke bron van gif – een blokkade van de creativiteit. Dit kan jou en al je menselijke contacten vernietigen; op grote schaal, kan het – nee, zal hij onvermijdelijk – de samenleving vernietigen.
Daarentegen kan niets de bloei van een samenleving tot staan brengen die erin slaagt de vrije teugel te geven aan de scheppingsdrang van haar mensen – al haar mensen. Dit kan niet van bovenaf bevolen worden of georganiseerd. We kunnen niet op regeringen vertrouwen, maar alleen op onszelf, teneinde deze gang van zaken te bewerkstelligen. We moeten zeker niet blijven ’wachten op Godot’ want Godot komt nooit. Het is interessant om aan alle ‘Godots’ te denken, waarop de moderne mensheid wacht: deze of gene fantastische technische doorbraak; kolossale vondsten van nieuwe olie- en gasvelden; automatisering, zodat niemand – of nauwelijks iemand – nog een vinger hoeft uit te steken; politieke beslissingen om alle problemen voor eens en voor altijd op te lossen; multinationale ondernemingen om enorme investeringen te doen in de laatste en beste technische ontwikkelingen; of gewoon ‘de volgende opleving van de economie’. […] De essentie van zelfvoorziening is juist dat je nu begint en niet wacht tot er iets komt opdagen.