Uit: 'Tales for trainers' van Margareth Parkin.
Ik werkte eens met een aantal opzichters van een grote drukkerij in het Noorden van Engeland. De meeste van hun waren in de vijftig en allen hadden er al vele jaren in het bedrijf op zitten. Verreweg de meesten hadden nooit een managementopleiding gehad.
Het onderwerp van die dag was 'leiderschap en teambuilding', en ik moet bekennen dat we erg aan het worstelen waren met dat begrip. Zeker nadat de groep met bijna een zekere trots me vertelde dat ze nooit als een team hadden samengewerkt.
En toen plotseling was daar Christine, die tot dan toe nog bijna niks had gezegd, die zei:"…..behalve natuurlijk toen er die brand was…." De rest van de groep viel haar bij met,' Ah, oh ja maar dat was iets anders toen we die brand hadden…' de laatste woorden werden gesproken in een bijna eerbiedige toon. Ik moedigde ze aan om me daar wat meer over te vertellen. Christine ging door om iets over die gebeurtenis van 10 jaar geleden te vertellen die bijna de gehele fabriek van de kaart had geveegd.
'……..maar we wisten allemaal wat we te doen hadden. We hadden maar een doel en dat was de handel zo snel mogelijk weer opbouwen en in werking krijgen, zo snel als maar kon. Iedereen hielp mee, er was zo'n goeie atmosfeer….'
Terwijl zij door bleef praten, en de anderen mee terug gingen in hun persoonlijke herinnering, liep ik naar de flip-over en begon de sleutelwoorden op te schrijven die ze noemde:
Een doel
Gevoel van richting
Synergie
Focus
Deadline.
Teamspirit
Humor
Enthousiasme
Positief denken
Toen ze klaar was, wees ik maar de flip-over. Het las als het hoofdstuk van een boek over teambuilding. 'Heb ik dat allemaal verteld?' vroeg ze in opperste verbazing, er vervolgens aan toevoegend als bijna een soort verontschuldiging'… maar ik lees nooit een boek over leiderschap.'
Hoezo boeken? Wie zei er iets over boeken?
