Korte introductie.
'Aan de vruchten herkent men de boom' wordt wel eens gezegd. Je denken wordt in veel gevallen beïnvloed door wat je van huis uit meekrijgt. Tegelijkertijd kun je je daar ook weer niet achter verschuilen en ben je verantwoordelijk voor je eigen ontwikkeling. Nienke van der Valk heeft haar roots in de ondernemersfamilie Van der Valk en heeft in de loop der jaren veel geleerd op verschillende plekken in de wereld.
Toen ik (Max Herold) haar leerde kennen, hoorde ik enkele eenvoudige verhalen van haar, waaruit een ondernemerschap sprak dat opborrelde vanuit haar essentie.
Iemand die tegelijkertijd ook op een ongecompliceerde en directe manier in de spiegel kijkt en reflecteert op haar eigen denken en handelen.
Periodiek zullen enkele van haar colums op deze site worden gepresenteerd. Deze week de eerste.
De één heeft het druk met werken en focussed zich volledig op zijn/haar carrière.
De ander houd zich meer bezig met de persoonlijke ontwikkeling, de ander met liefde en het sociale leven en ga maar zo door.
Als ik naar mezelf kijk ben ik ook altijd maar druk met dingen. Voornamelijk met persoonlijke ontwikkelingen. Het lijkt wel een reis waar geen eind aan vast zit.
Maar deze week werd ik herinnert aan iets wat zo belangrijk is in het leven:
creativiteit en ongedwongenheid. De gene die dat het meeste zijn, kinderen!
Ze hebben me de laatste weken echt weer bezig gehouden.
De ongedwongenheid/ schaamteloosheid.
Zit ik te lunchen in weer zo'n hippe tent,
schreeuwt een kind terwijl hij mee wordt getrokken door zijn vader naar de toilet:
"papa, ik mag van jou nooit hier poepen".
Toch geweldig van dit kind die oprecht zonder enig twijfel gewoon eruit schreeuwt wat hij wilt!
En nu het belangrijkste wat je als volwassen mens vaak vergeet, de creativiteit.
Ik moest invallen op het kinderdagverblijf van de sportschool. Ik hou van kinderen ben dol op ze! Ik wilde zo graag iets leuks doen met ze. Na een nacht nadenken kwam ik op geen enkel leuk idee. Tot de dag zelf wanneer één van die kinderen zei:
"Van Cora (waar ik dus voor moest invallen) mogen wij altijd knutselen." Met een sip gezicht.
Nou dat was dan gezegd. Binnen een uur zat het gehele kinderdag verblijf onder de verf.
Inclusief mij zelf.
En als je dan uiteindelijk kijkt hoe prachtig die knutselwerken zijn! Dit kunnen volwassenen nooit maken. Omdat al onze kennis en levenslessen, levenspatronen, normen en waarden die ongedwongen creativiteit vervagen.
( Mijn tekening was dus lelijk.!)
Dit zette mij aan het denken, en zo ging ik in mijn gedachte terug naar mijn jongere jaren, als kind.
Nadat ik thuis kwam, zag ik een presentatie over een chirurg (en vader van 3 kinderen) die nog maar een paar weken te leven had. De presentatie gaf hij omdat hij naar al die studietijd, al die levenslessen erachter kwam dat er eigenlijk maar 1 ding telt:
Volg je kinderdromen! Dit was zijn laatste boodschap.
De les na deze week.
Ik geloof erin dat vele van ons te weinig doen en luisteren naar het geen wat we ECHT willen. Onze creatieve geest heeft veel dingen in petto, maar het verstand spreekt tegen in vele manieren. Vandaar deze blog, met de boodschap:
Luister naar je gevoel!
