She’s a Brickhouse! Literair talent op de werkvloer.

Korte intro Max Herold.
Mijn oog viel op een plaatje boven haar bureau. ‘Wat is dat?’, vroeg ik haar. Het bleek een een-persoons helicoptertje te zijn. Sandra, zo wat haar naam, had een gewone administratieve baan bij een Ministerie. ‘Kun je er eens wat over schrijven voor een Toekomstkrant?’,  vroeg ik haar. Toen ik las wat ze geschreven had, waren ik en andere collega’s diep onder de indruk. Wat een literair talent! Een tijdje later vroeg ze me guitig of ik zélf een onderwerp had waar ze al schrijvende mee kon spelen. Al grappende zei ik ‘De combinatie Sex-Appeal en duurzaamheid’. Twee dagen later kreeg ik in een mailtje met de kop ‘je vroeg er om’ het desbetreffende artikeltje met de titel ‘she’s a Brickhouse’. Dit lezende lag ik helemaal in een deuk. Opnieuw dacht ik:”Wát een schrijftalent!”.

She’s a Brickhouse!  

Op een verjaardagsfeestje van mijn broer vertelde mijn nichtje, leeftijd twintig jaar, dat ze naar een optreden van the Chippendaels wilde gaan. Ze is bijna jarig dus ik bood haar aan de kaartjes cadeau te geven. Dolblij was ze. Ik vertelde haar dat ik twintig jaar geleden ook naar een optreden van the Chippendaels ben geweest, veel lol heb gehad met mijn vriendinnen en zelfs met één Chip heb gesproken. Een echte Adonis, Stud, de perfectie nabij maar na een babbeltje had ik al gegeten en gedronken. Geloof me, hij had niet eens in de gaten dat ik enorm op hem afgeknapt was, want een zaal vol gewillige dames stond hem op te wachten en ‘little old me’ was hij in een duizendste van een seconde al vergeten.

Het was ontzettend leuk om samen met vriendinnen eens lekker als een bouwvakker te joelen en fluiten. Maar wat is nu sex-appeal en voor wie? Als je dan al sex-appeal hebt, hoelang ben je daar dan de bezitter van? Van de wieg tot het graf? Of tot je levensjaren aan je gaan hangen? Ben eens gaan Googlen en ja hoor, sex-appeal wordt uitvoerig onder de loep genomen door profs/biologen. Ik zal je het onderzoek naar muizen met sex-appeal en de specifieke voorkeur van de vrouwtjes fruitvlieg besparen. Het is gewoon niet te geloven hoe ver men gaat om een antwoord te krijgen op de vraag:

Wat is sex-appeal? Kortom het draaide volgens deze bollebozen hierom: lijfgeur, status, sociale vaardigheden, gezond gestel en natuurlijk volgens de soulgroep uit vervlogen jaren the Commodores, een echte –Brickhouse-. Wat doe je als jouw lekker ding, gezellig in de omgang, super gezond, intelligent is maar niet citroentjesfris ruikt? Stop je dan een luchtverfrisser in zijn/haar binnenzak? Of begin je er dan geen relatie mee? Wat doe je als jouw –Brickhouse- na een aantal jaren verandert in een –Schrikhouse-? Verklaart misschien waarom sommige mensen na twintig jaar huwlijk gaan scheiden en dan thuiskomen met een nieuwe partner die veel op de oude partner lijkt maar minder kilometers heeft gemaakt. Lullig maar het gebeurt.

Wat gebeurt er als jouw –alles in één- type bijvoorbeeld zijn/haar sociale status verliest? Ik kan nog wel een paar kantjes vol schrijven met – Wat gebeurt er als….-. Het is en blijft allemaal heel persoonlijk, de een kan zich jarenlang blindstaren op de opgepoetste buitenkant van zijn/haar partner, de ander zoekt een innerlijke klik en weer een ander is bereid alles voor lief te nemen als man/vrouwlief maar een bepaalde sociale status geniet.

Ik hou ermee op. Mijns inziens is er voor ieder wat wils. Maar als ik naar Sean Connery kijk, die honderd-dertig jaar oud is en nog steeds supersexy is of een Paul Newman (God hebbe zijn ziel) dan denk ik: Ja, dat is sexappeal! Van top tot teen! Zij hebben hèt van wieg tot graf. The whole package! En voor veel vrouwen zijn dit kaliber mannen net zo bereikbaar als Pamela Anderson voor mijn buurman.

Over Pamela Anderson gesproken! Eén van de trendsetters op het gebied van implantaten. Voor veel mannen onweerstaanbaar en dat ècht niet omdat ze dikke lippen heeft. Inmiddels is het in sommige kringen zelfs raar als je niet jaarlijks een –nip/tuck job- ondergaat. Oké ik overdrijf. Maar ik zal er niet ver naast zitten. Een rare vraag misschien, maar wat gebeurt er over honderd jaar? Als alle Pamela Anderson’s al minimaal zestig jaar vredig onder de groene zoden liggen? En er alleen nog maar botten en siliconen overblijven? Hoe zal het gesteld zijn met de toekomstige kerkhoven? Zien we dan bordjes hangen: Deze begraafplaats is veilig te betreden, siliconen vrij. Nu weet ik niet òf silicone erg giftig is, maar de benaming alléén klinkt niet alsof je het in het bos tegen zou komen.

Heb wederom gegoogled maar kwam lange lijsten met cijfers en tekst tegen, chinees voor mij. En ik ben geen chinees dus dat wordt moeilijk. Dus als iemand me het opgeluchte antwoord kan geven dat het geen schade kan aanbrengen aan onze planeet, voel je vrij. Maar ik fantaseer nog even door en sla een ander eng straatje in. Hoe staat het met het verbranden van siliconen? Wat als de onfortuinlijke vrouw of man (ja, geloof het maar) gecremeerd wil worden? Tot giftige stof zult u vergaan?

Wat doet het met onze frisse lucht? Even zoeken op wikepedia en weer kon ik er geen wijs uit. Het spul wordt trouwens voor meerder doeleinden gebruikt hoor! Ik wil maar zeggen, we zijn van -Sex-appeal boulevard- naar –Scary-lane- gegaan. Ach, het valt allemaal misschien reuze mee. Hoogstwaarschijnlijk géén grote billboards aan de kant van de weg met daarop enorme rondborstige dames met een tekstbalk over hun boezem waarop staat: Zeg maar nee, dan krijg je geen Co2! Ook geen nieuw ontdekte soort aardworm die de afmeting van een ringslang heeft en makkelijk tam te maken is. Nee, nee, Sex-appeal kan zo duur niet zijn toch?………Of uh?……….

Sandra Grafhorst – Geerst
e-mail: sandra.grafhorst.geerst@gmail.com