Wie wordt de opvolger van Mohammed, Jezus en van de stam van de vele stichters van het Hindoeïsme? De afgelopen vele eeuwen waren er al diverse gegadigden die in ieder geval binnen de eigen stroming vertakkingen creëerden. Deels gebaseerd op het bestaande religieuze paradigma binnen die stroming en deels niet.
Maar hoe zit dat in de tegenwoordige tijd? Wat zijn de criteria om succesvol te zijn als religieus profeet?
De aannames die worden besproken zijn:
- Religie is nuttig als het ondersteunt in bewustzijnsontwikkeling richting andere geestelijke niveaus en je contact helpt te maken met je eigen ‘Real Me’.
- Religies zoals die zijn weggezet in samenlevingen hebben een politieke, (be)heersende en ‘zieltjes-winnende’ ondertoon. Daar is het niet voor bedoeld.
- Er is een onderscheid tussen wat profeten hebben gezegd/doorgegeven en wat er van wordt gemaakt resp. hoe hun opmerkingen worden interpreteerd. Wat ze zeggen is nooit contextvrij en dient derhalve geïnterpreteerd te worden vanuit en in de context waar ze iets hebben gezegd. Vermoedelijk zou menig profeet zich in zijn graf omdraaien als die ziet hoe h/zij is ‘vermarket’ in functie van het beheersen van groepen mensen.
- Als profeten vroeger hebben bestaan, bestaan ze nu ook en zijn onder ons. Alleen kunnen de huidige profeten zich (zeker) tegenwoordig de status van een Jezus of Mohammed niet gemakkelijk eigen maken. Als dat zou gebeuren zouden ze worden aangevallen door bestaande stromingen of wetenschappelijk verketterd.
- Profeten kunnen zich wel profileren BINNEN een bestaande grote religieuze stroming en BINNEN de dogma’s. Dan worden ze als ondersteuning van de massagodsdiensten (en heersers) gezien en kunnen ze zelfs ‘heilig worden verklaard’.
- Er zijn succescriteria te formuleren waarmee profeten kunnen worden onderscheiden van andere mensen.
Het voorbeeld dat een aardig eind in de richting van deze succescriteria komt, en dat ik uitgebreider zal bespreken, is Edgar Cayce.
Ad 1. Religie is nuttig
Religie is nuttig als het ondersteunt in bewustzijnsontwikkeling naar andere geestelijke niveaus en contact helpt te maken met je eigen ‘Real Me’. Ik beperk me hier tot uitspraken van twee psychologen van naam. Om te beginnen psycholoog William James. Een enigszins aangepaste zin uit zijn ‘the variety of religious experience’ (p.93) luidt:
‘The first underlying cause of all sickness, weakness, or depressions is the human sense of separateness from that Divine Energy which we call God (The Source).‘
Carl Gustav Jung sluit bij James aan en is daar glashelder in zijn ‘Modern Man in Search of a Soul’ (p. 264):
‘During the past thirty yeard, people from all the civilized countries of the earth have consulted me. I have threated many hundreds of patients. Among all the patients in the second half of life – that is to say over 35 – there had not been one whose problem in the last resort was not that of finding a religious outlook on life. It is safe to say that every one of them felt ill because he or she had lost that which the living religions of every age have given tot their followers , and none of them has been really healed who did not regain his religious outlook.’
Zie ook:
De Mens en zijn symbolen
Carl G. Jung
Uitgeverij: Lemiscaat, 19991
https://www.managementboek.nl/boek/9789060698549/de-mens-en-zijn-symbolen-c-g-jung?affiliate=1910
Van belang is te beseffen dat zowel James als Jung bij religie niet louter denken aan ‘de boekjes’ en ‘de regeltjes’, ‘monnikkappen’ ‘zwarte kousen’ of ‘hoofddoekjes’. Het gaat juist om bewustzijnsontwikkeling en persoonlijke contactontwikkeling met een ‘Bron’. Of zoals Napoleon Hill het noemde: ‘Infinite Intelligence’.
Ad 2 en 3. Religie als politiek sturingsinstrument & interpretaties van teksten
Religies verworden snel tot politieke instrumenten. Dat geldt zowel voor het Christendom als voor de Islam. Teksten kunnen daardoor gemakkelijk worden verdraaid en gebruikt voor machtsuitoefening en hypnotische onderdrukking. De in 1945 gevonden Nag Hammadi – geschiften laten uitstekend zien dat de oorspronkelijke Christelijke teksten heel iets anders waren dan er politiek van is gemaakt. Zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Nag_Hammadigeschriften
Historisch onderzoek laat eveneens zien dat de Koran, in termen van schrijven en becommentariëren discutabel is, als we alleen al bedenken dat de vroegste biografieën bijna twee eeuwen na de dood van Mohammed zijn geschreven. Dat betekent dat je een onderscheid dient te maken tussen de profeten zélf en wat er van hun teksten, letterlijk of qua interpretatie, wordt gemaakt.
Onderstaande informatie komt uit het boek ‘Het vierde beest: God de strijd om de wereldmacht en het einde van de oudheid’, van Tom Holland (p.278-381)
In de geografische boeken die Mohammeds tijdgenoten hebben geschreven, of het nu diplomaten, geografen of historici waren, schittert ook Mekka door afwezigheid. In de Koran komt die naam maar eenmaal voor………. Pas in 741, meer dan honderd jaar na de dood van Mohammed, duikt de naam eindelijk op in een buitenlandse tekst en zelfs dan lokaliseert de schrijver de stad in Mesopotamië. Toen, meer dan een eeuw na diens overlijden het Arabische rijk zich uitbreidde, dachten de overheerste patriarchen en bisschoppen dat het boek van de Moslims, zoals ze zich gingen noemen, de Tora was. Daarbij gaven de heersers blijk van een soortgelijke onwetendheid. Zelfs toen Christelijke ambtenaren, die de merkwaardige geloofsovertuigingen van hun Arabische opperheersers onder de loep namen, het bestaan al hadden opgemerkt van diverse ‘frivole verhalen’ van Mohammed, waren Islamitische geleerden bij hun verwoede pogingen te achterhalen wat de leerstellingen van hun profeet precies hadden ingehouden nog steeds heel goed in staat de Koran volledig over het hoofd te zien. Hoe wilde God bijv. dat overspeligen werden gestraft? Op die ene vraag gaf de ene na de andere hadith hetzelfde onverbiddelijke antwoord dat ook in de Tora stond. Hij wilde dat ze gestenigd werd. Maar in de Koran staat dat God alleen maar verlangde, uit een soort ‘mededogendheid’ dat betrokkene alleen maar honderd zweepslagen kreeg……. Als de Koran echt was ontstaan tijdens het leven van Mohammed, waarom hadden zo veel Islamitische geleerden, en bepaald niet de minsten, hem dan compleet genegeerd als bron van hun wetsbepalingen?…………….
Het raadsel wordt nog groter door de totale afwezigheid van commentaren op de Koran die van voor de negende eeuw na Christus dateren? Niets illustreert beter de extreme gevoeligheid van de onderhavige kwesties dan het lot van een hele voorraad Korans die in 1972 zijn gevonden in Samaa (Jemen)………………… Slechts twee onderzoekers, allebei Duits, hebben toestemming gekregen ze te bestuderen. Toen een van hen, Gerd-Rudiger Puin, een expert op het gebied van de Arabische paleontologie, publiekelijk verklaarde dat de fragmenten uit Sanaa aantoonden dat de Koran, net als de Bijbel, in de loop van de jaren was ontstaan en een ware cocktail aan teksten was, ontstaken de autoriteiten in woede. Details blijven in nevelen gehuld. Dat wil echter niet zeggen dat het fundament van die teksten twijfelachtig is. Alle herzieningen en variaties ten spijt, blijkt dat fundament uit graniet te zijn gehouwen…………….. Alleen, aangezien briljante geesten zich sinds de negende eeuw hebben gewijd aan de lastige taak van het verklaren van de vele ambiguïteiten, maakt het moeilijk om te spreken over één interpretatie. Daarbij is een onthutsende waarheid aangetoond: hoe groter de eerbied waarmee een tekst wordt bekeken, hoe groter ook het geheugenverlies wat betreft de oorspronkelijke omstandigheden van de totstandkoming.
(Zie ook: https://en.wikipedia.org/wiki/Sana%27a_manuscript )
Bron: Het vierde beest: God, de strijd om de wereldmacht en het einde van de oudheid
Auteur: Tom Holland
Uitgeverij: Athenaeum-Poluk, 2012
Klik op: https://www.managementboek.nl/boek/9789025369088/het-vierde-beest-tom-holland?affiliate=1910
Ook een beroemdheid als Karen Armstrong duidt, zij het wat positiever, in dezelfde richting. Ze schrijft:
‘In de Islam hebben de Moslims God gezocht in de geschiedenis. Hun heilige schrift, de Koran, legde hun een historische missie op. Hun voornaamste taak was een rechtvaardige gemeenschap op te richten waarin alle leden, zelfs de kwetsbaarste, met respect zouden worden behandeld…….. Een Moslim diende de geschiedenis in te lossen, en dat betekende dat staatszaken niet afleiden van spiritualiteit, maar het wézen van religie waren…… De Moslims ontwikkelden hun eigen rituelen, mystiek, filosofie, leerstellingen, heilige teksten en heiligdommen zoals de aanhangers van andere geloven. Maar al die religieuze activiteiten kwamen rechtstreeks voort uit de steeds terugkerende wanhopige beschouwing van de politieke actualiteit binnen de Islamitische samenleving door Moslims.’
Als het mis liep moest alles weer in het werk worden gesteld om de Islamitische geschiedenis weer op het ‘rechte spoor’ te brengen.
‘Politiek was dan ook wat de Christenen een sacrament zouden noemen: zij vormde het strijdperk waarin Moslims God ervoeren en dat het Goddelijke in staat stelde doeltreffend te zijn in de wereld. Bijgevolg waren de historische beproevingen van de Islamitische gemeenschap – politieke moorden, burgeroorlogen, bezettingen en de opkomst en val van de regerende dynastieën – niet gescheiden van innerlijke religieuze queeste, maar vormden zij juist de essentie van de Islamitische visie.’
Bron: Islam: geschiedenis van een wereldgodsdienst
Auteur: Karen Armstrong
Uitgeverij: De Bezige Bij, 2015
Klik op: https://www.managementboek.nl/zoeken?q=Islam+Karen+Armstrong?affiliate=1910
Box: Mohammed Ali / Cassius Clay & religie als vrije (al dan niet tijdelijke) keuze
Het is interessant dat velen mensen een bepaald filmpje van Mohammed Ali / Cassius Clay opmerken. Daarin verwijst hij naar een onderstroom in de Westerse samenleving dat alle goeds er wit uitziet en alles wat slecht is donker. Juist ook in de Christelijke religie (die overigens in de Middeleeuwen veel kleurrijker was). Toen Clay koos voor de Islam was hij daarmee ‘in een klap van bevrijd’ en veranderde zijn naam in Mohammed Ali. Daarmee eigenlijk impliciet aangevend dat Islam een religie is die beter past bij de donkergekleurde mens en Christendom (mede door de symbolieken) er een is die aansluit bij de lichtkleurde mens.
Van belang is echter dat wordt vergeten dat Clay / Ali kon KIEZEN. M.a.w. hij kon aan ‘religieshopping’, of met een mooiere term ‘religierelativisme’ doen. Hij kiest, vanuit diens optiek begrijpelijk, voor dat systeem waar hij het meeste baat van heeft. Dat ligt voor vele personen binnen diezelfde Islam anders. Besluit je er uit te stappen, heb je een probleem. Het is net zo lastig als het opzeggen van de Turkse of Marokkaanse nationaliteit. Zoals recentelijk een Tweede Kamerlid ervoer.
Box: Ali in Spiral Dynamics-termen (voor kenners)
In spiral – dynamics termen uitgedrukt was Clay / Ali in zijn basis-waardensysteem sterk ER/oranje gekleurd (optioneel denken/strategisch/ ‘beleving’ / ‘I am the greatest’) en benaderde vanuit die manier religie. Zou hij meer een DQ/blauwe ondertoon in zijn waardensysteem hebben gehad, was die keuze emotioneel wat moeilijker geweest en was hij niet overgegaan op een andere religie.
Wat overigens statistieken laten zien, is dat beide religies in de toekomst aan marktaandeel gaan winnen. Daarmee verdringen ze steeds meer andere religieuze uitingsvormen én worden ze fanatiek concurrerend. Dit is een gevaarlijke regressieve polarisatie vanuit absolutistisch denken, autoriteitsgevoeligheid binnen de eigen stroming en dichotoom denken, die zich vooral zal aftekenen in het midden oosten, delen van Azië maar ook in West Europa. Tegelijkertijd is het ook een schuren tegen individuele expressiemogekijkheden. Mede omdat mensen, net als Clay / Ali, het hebben van een Islam-licentie ervaren als een manier om zich van onderdrukkingsgevoelens te bevrijden en af te rekenen met overheersende westerse symboliek in westerse landen.
Politieke machtsblokken en implementatievaardigheid
De oude profeten hadden uiteraard in die tijd nog niet zo veel last van wetenschappelijke kritiek. Wel hadden zij en hun opvolgers te maken, ook toen al, met concurrerende godsdiensten en machtshebbers. Om succesvol te kunnen worden, moesten heersers brood zien in wat ze te zeggen hadden. Bij het Christendom gebeurde dat in twee fasen. Keizer Constantijn trok in 312 het verbod op het Christendom in. In het jaar 312 had hij namelijk een oorlog gewonnen omdat hij ‘had gebeden tot de God van de Christenen’. Het duurde echter nog een hele tijd voordat het Christendom de nieuwe staatsgodsdienst werd. Dat gebeurde pas in 394 door keizer Theodotius.
De gedachte dat je met één religie een heel volk kon binden, schoot ook wortel bij de machtige Ibn al-Zubayr die leefde van 624 tot 692. Zoals Tom Holland (p. 346/347) schrijft:
‘Het geniale van Ibn al-Zubayr was dat hij, net als Constantijn voor hem, inzag dat een heerser die aanspraak maakte op de gunst van God, ervoor moest zorgen dat die gunst op onwrikbare fundamenten rustte. Militair optreden zou nooit voldoende zijn. Alleen een stelsel van doctrines die alle strijdende partijen konden accepteren als authentiek en door God verleend, zou dat misschien voor elkaar kunnen krijgen. Vandaar het ongekende belang van het voorbeeld van de profeet. Waar Constantijn in Nicea afhankelijk was geweest van dwarse en feilbare bisschoppen om een specifieke versie van het geloof van zijn voorkeur als orthodox te bestempelen, had Ibn al-Zubayr een veel eenvoudigere vorm van wettiging gevonden. Want Mohammed had niet alleen gezegd een instrument te zijn van Goddelijke openbaring, hij was ook veilig en wel dood. Nu alleen nog het besef er in hameren dat hij inderdaad een Boodschapper van God was geweest en dan zouden de gelovigen alles wat overtuigend aan hem werd toegeschreven vanzelf accepteren als afkomstig uit de hemel. ‘Zij die de Profeet beledigen worden door God vervloekt in dit leven en in het hiernamaals,’ was er aan Mohammed geopenbaard. Voor iedere krijgsheer die zijn vijanden voor eens en altijd onschadelijk wilden maken was het letterlijk een Godsgeschenk. Naarmate Ibn al-Zubayr en zijn aanhangers zich sterker bewust werden van de mogelijkheden die dit bood, begonnen ze hun nieuwe boodschap, dat Mohammed werkelijk de Profeet van God was geweest, steeds meer uit te buiten. Het leek een heel wat effectievere manier om de wereldheerschappij te verkrijgen dan het inzetten van extra troepen.’
Het vierde beest: God, de strijd om de wereldmacht en het einde van de oudheid
Auteur: Tom Holland
Uitgeverij: Athenaeum-Poluk, 2012
Klik op: https://www.managementboek.nl/boek/9789025369088/het-vierde-beest-tom-holland?affiliate=1910
Ad 4 en 5. Profeten van de moderne tijd
Na Jezus en Mohammed zijn er, zoals al aangegeven, tal van stromingen binnen de beide geloofsrichtingen ontstaan. Maar ook weer niet echt nieuw. Dat werd een beetje anders aan het einde van de 19de eeuw. Mensen als bijvoorbeeld Rudolf Steiner (antroposofie), Helena Blavatsky (theosofie), George Ivanovitsj Gurdjieff (4-de weg), Hazrat Inayat Khan (Soefisme, deels nieuw) hebben bewegingen in het leven geroepen die de nadruk leggen op transpersoonlijke niveaus die dichter bij geestelijke begeleidende sferen liggen en van daaruit anders, en minder dogmatisch, omgaan met ieders leven.
Geesteswetenschap en geneeskunde
Auteur: Rudolf Steiner
Uitgeverij: Christofoor, Uitgeverij | 1997 |
Klik op: https://www.managementboek.nl/boek/9789060385210/geesteswetenschap-en-geneeskunde-rudolf-steiner?affiliate=1910
Het leven is alleen echt wanneer ‘Ik ben’
Auteur: G.I. Gurdjieff
Uitgeverij: Christofoor, Uitgeverij | 1997 |
Klik op: https://www.managementboek.nl/boek/9789062717385/het-leven-is-alleen-echt-wanneer-ik-ben-g.i.-gurdjieff?affiliate=1910
Het voorrecht mens te zijn
Auteur: Hazrat Inayat Khan
Uitgeverij: Panta Rhei | 2012 |
Klik op: https://www.managementboek.nl/boek/9789088400728/het-voorrecht-mens-te-zijn-hazrat-inayat-khan?affiliate=1910
Ad 6. Succescriteria voor profeten
Hoe esoterisch, waardevol (in de praktijk) en mooi de inzichten van Steiner e.a., ook zijn, toch zijn deze erkende ‘nieuwkomers’, geen ‘mainstream’ in de religiewereld geworden. Mijns inziens omdat hun teksten, voorkomend uit hogere inzichten, moeilijk toegankelijk zijn voor menigeen. Eenvoudige interpretaties waren al een probleem bij de teksten in de Koran maar als je bijv. ‘De Geheime Leer deel I, II en III’ van Blavatski leest, kom je daar al helemaal niet zo maar doorheen. Die vragen een behoorlijke persoonlijke esoterische en geestelijke ontwikkeling. Waarbij Blavatski ook nog eens relaties legt met de wetenschap. Dus een wetenschappelijke onderlegging kan bij haar eveneens geen kwaad.
De geheime leer – de synthese van wetenschap, religie en filosofie
Auteur: H.P. Blavatski
Uitgeverij: Theosophical University | 1997 |
Klik op: https://www.managementboek.nl/boek/9789070328214/de-geheime-leer-h.p.-blavatsky?affiliate=1910
Nu hebben goede profeten doorgaans ook genezende kwaliteiten. Ze kunnen helpen ‘wonderen’ tot stand te brengen, of hebben daar een indirecte rol in. Daardoor genezen mensen die normaal gesproken niet genezen binnen de huidige maatschappelijke en vooral wetenschappelijke context. Van belang is ook dat die genezingen in samenwerking met of louter vanuit hogere geestelijke niveaus tot stand komen.
Maar een profeet zal ook ‘maatschappelijk erkende sponsors’ dienen te vinden die er brood in zien. Die zul je niet vinden binnen de gevestigde religieuze orden als wat je te vertellen hebt er niet bij aansluit. Wat wel kan, is dat je je profetische inzichten binnen een seculiere staat, waar dat is toegestaan, ‘aan de man’ brengt EN/OF binnen een bestaande religieuze stroming kan inbedden. Dat laat onverlet dat je ook dan tegenstand zult krijgen van de gevestigde wetenschap en wetgeving. Zeker als er in je buurt ‘wonderbaarlijke genezingen’ plaatsvinden en die wonderen vervolgens medicijnen deels overbodig maken. Dan heb je als extraatje de farmaceutische wereld tegen je.
Als ik de bovenstaande overdenkingen op een rijtje zet, leiden ze tot de volgende succescriteria voor moderne profeten:
- Profeten dienen (bij voorkeur) begrijpelijke en duidelijke teksten te produceren die een leidraad zijn voor de gewone sterveling.
- Het zijn teksten waarvan de oorspronkelijkheid niet ter discussie staat. Ze komen ‘via de profeet’ tot ons.
(Van de bijbel is sowieso al duidelijk dat deze vele malen herschreven is en wat de Koran-vondsten van Sanaa nog verder herbergen, zullen we moeten afwachten) - Profeten zijn ‘afgezanten’ en hebben een aantoonbare verbinding met hogere geestelijke sferen.
- Profeten kunnen ‘wonderbaarlijke genezingen’ laten gebeuren dan wel gerichte genezingsadviezen geven (aantoonbaar). Profeten zijn een wezenlijke factor tussen hogere geestelijke sferen en ‘genezing’.
- Profeten weten succesvol/effectief om te gaan met gevestigde belangen én wetenschap.
Wie voldoet aan deze criteria van de opvolging van Jezus en Mohammed?
Om kort te zijn, misschien Cassius Clay / Mohammed Ali een beetje. Hij heeft mensen gestimuleerd die zich door hem ‘genezen’ voelden van ‘psychische blokkades’. Alleen zullen die niet als ‘wonderbaarlijk’ worden gezien. Ook heeft hij vele waardevolle uitspraken gedaan die zijn gepubliceerd.
Maar het neerslaan van mensen als bokser maakt hem ‘profetisch’ weer wat minder geloofwaardig. Daar zal een profeet zich vermoedelijk niet voor lenen. Toch is er een ander eenvoudiger voorbeeld van iemand die in de buurt van de criteria komt: Edgar Cayce, de ‘slapende profeet’.
Edgar Cayce werd geboren in 1877 en stierf in 1945. Jess Stearn schreef over Cayce een boek met de titel “The sleeping prophet”. Tegenwoordig wordt hij opnieuw ontdekt en veel medici bestuderen de verslagen van de talloze ‘readings’ die hij heeft gegeven. Cayce werd geboren op 18 maart 1877. Als kind, op een boerderij in de buurt van Hopkinsville Kentucky, liet hij staaltjes van ervaren en aanvoelen zien die boven de vijf fysieke zintuigen uitstegen. Op de leeftijd van 6 of 7 jaar vertelde hij zijn ouders dat hij in staat was visioenen te zien. Hij had voor anderen onzichtbare vriendjes (zijn moeder kon deze ook waarnemen) waarmee hij speelde en kon spreken. Soms zag hij ook familieleden die recent overleden waren.
Hij ontwikkelde later een vorm van fotografisch geheugen. Als hij met zijn hoofd op een schoolboek te slapen, nam hij in één keer de hele inhoud van het boek in zich op.
Toen hij 21 jaar oud was, had hij een betrekking als verkoper voor een groothandel in schrijfbenodigdheden en boeken. Dat werd lastig toen hij een geleidelijke verlamming van de keelspieren opliep die dreigden het stemgeluid bij hem weg te nemen. Toen dokters niet in staat waren een fysieke oorzaak voor deze toestand te vinden probeerde men het met hypnose. Maar dat werkte niet echt. Als laatste redmiddel vroeg Edgar aan een vriend om hem in de zelfde soort ‘slaap’ te brengen die hem, als kind, in staat stelde de inhoud uit zijn schoolboeken te leren. Cayce gaf in ‘slaap’ een therapie door die zijn stem en zijn gestel weer geheel herstelde. Maar ik kan hem het beste zelf laten vertellen wie hij was. Klik daarvoor op: https://www.youtube.com/watch?v=E7HbknkmOf4
Opmerkelijk is dat hij, wanneer hij later zijn gave aanwendde voor materialistische doelen, wat zeer zelden voorkwam, zijn stem weer verloor en met zware hoofdpijn wakker werd.
Toen Edgar Cayce in Virginia Beach Virginia op 3 januari 1945 stierf liet hij meer dan 14.000 in stenografie opgestelde geschriften na met de telepatisch-helderziende readings die hij, in een periode van 43 jaar, had gegeven aan meer dan 6000 verschillende mensen. Meestal, wanneer de patiënten de raadgevingen strikt opvolgden, genazen zij ook. Soms werden niet alleen medische raadgevingen gegeven, maar ook spirituele.
- Profeten dienen begrijpelijke en duidelijke teksten te produceren die een leidraad zijn voor de gewone sterveling.
Edgar Cayce heeft 14.246 concrete teksten nagelaten. - Het zijn teksten waarvan de oorspronkelijkheid niet ter discussie staat. Ze komen ‘via de profeet’ tot ons.
De oorspronkelijkheid van de teksten van Cayce staan niet ter discussie. Ze zijn met steno genoteerd en elke dag uitgewerkt. Iedereen die het betrof kreeg bovendien een kopie.Noot van de vereniging van sceptici: In wetenschappelijke zin zijn d
eze documenten op zichzelf waardeloos omdat ze op geen enkele manier toelaten om een onderscheid te maken tussen wat Cayce te weten kwam door paranormale vermogens enerzijds en de informatie die hij verkreeg via zijn assistenten, uit brieven van patiënten of door gewone observatie anderzijds. Zie: http://nederlands.skepdic.com/dict_cayce.htm - Profeten zijn ‘afgezanten’ en hebben een aantoonbare verbinding met hogere geestelijke sferen.
Als Cayce ‘insliep’ en begon te spreken, was er een geestelijke begeleiding die ‘via hem sprak’. Als hij wakker werd, kon hij zich echter niets herinneren.
Ondanks het feit dat hij zelf geen enkele kennis had over reïncarnatie, karma en andere kosmische wijsheden, kreeg hij tijdens deze readings zoveel informatie over deze zaken dat hij niet anders kon dan uiteindelijk toegeven dat deze wetten wel degelijk van kracht zijn in de schepping en een grote invloed hebben op lichamelijke en geestelijke toestanden in dit huidige leven. Noot van de vereniging van sceptici: Cayce is een van de belangrijkste verantwoordelijken voor sommige van de ‘meer onnozele opvattingen over Atlantis’, zoals het idee dat de inwoners van Atlantis beschikten over een soort Groot Kristal (Great Crystal). - Profeten kunnen wonderbaarlijke genezingen laten gebeuren.
Profeten zijn een wezenlijke factor tussen hogere geestelijke sferen en ‘genezing’ (aantoonbaar).
Een groep artsen uit Hopkinsville en Bowling Green Kentucky maakten gebruik van zijn unieke talent om diagnoses te stellen bij hun patiënten. Zij vonden spoedig uit dat, waar Edgar zich ook bevond, zij slechts de naam en het adres van de patiënt hoefden te geven en hij was in staat om telepathisch contact te maken met lichaam en geest van de patiënt, alsof hij zich in dezelfde ruimte bevond. Hij had geen andere informatie met betrekking tot de patiënt nodig en kreeg die ook niet. Eén van de jonge dokters, Dr. Wesley Ketchum, bracht over deze nogal onorthodoxe procedure rapport uit bij een medisch onderzoekscentrum in Boston Massachusetts. Op 9 oktober 1910 schreef de New York Times twee hoofdartikelen met foto’s. Vanaf die dag zochten mensen met moeilijkheden uit het gehele land de hulp van de “profeet in trance”.In juni 1954 kende de Universiteit van Chicago, op basis van een studie van zijn leven en werk hem postuum de “doctorstitel” toe. In deze dissertatie refereerde de schrijver van de studie naar hem als zijnde een “religieus ziener”. Noot van de vereniging van sceptici: Op geen enkele manier kan worden aangetoond dat Cayce een beroep deed op paranormale vermogens, eerder dan het placebo-effect, zelfs in die gevallen waar er geen betwisting is over het feit dat hij een rol speelde bij de genezing.
Dr. J. B. Rhine, bekend van zijn ESP-experimenten aan de Duke University, was niet onder de indruk van Cayce. Rhine vond dat een paranormale lezing voor zijn dochter niet aansloot bij de ware feiten.
Maar dat laat onverlet dat velen er baat van hadden. Zie voor de aangereikte therapieën en andere inzichten van Cayce: http://www.edgarcayce.org/are/holistic-health.aspx?id=3382 - Profeten weten succesvol/effectief om te gaan met gevestigde belangen én wetenschap.
Edgar Cayce bleef bij alle nieuwe inzichten die hij kreeg een Christelijk gelovige. Dus, door zich te blijven ‘nestelen’ binnen een bestaande religie werd hij daar ook geen bedreiging van.
(Één andere oplossing is juist niet te groot te worden en kleinschalig blijven zónder dat de Inspectie voor de Gezondheidszorg bij je aan de deur staat).
Ter afsluiting
Los van alle sceptische commentaren, lijken me de criteria een goede eerste aanzet om de kwaliteit van profeten te beoordelen. Waarbij ik ook besef dat geestelijke geneeswijzen wel eens in hun ‘functioneren’ buiten het bereik van de wetenschap zouden kunnen liggen. Het lastige blijft immers het uitsluiten van ‘rival explanations’: andere verklaringen voor het genezen van iemand.
Niettemin ben ik, anders dan de vereniging van sceptici, heel wat minder sceptisch over profeten die, naast Jezus en Mohammed, op de aarde hebben rondgelopen en nog rondlopen. Mensen als Steiner, Gurdjieff en Blavatski draag ik een warm hart toe en, lezende wat ze schrijven, vind ik ze van een ander gehalte en niveau dan dat van vele sceptici. Ook al zijn ze ‘out-of-the-scientific-box’ / buiten het paradigma van de wetenschap. Met dat laatste is in voorkomende gevallen niets mis. Ook met wetenschap is niets mis. Wetenschap biedt uiterst nuttige en behulpzame instrumenten voor kennisvergaring. En als je wetenschappelijk onderzoek doet, dien je de spelregels daarvan te betrachten. Maar ik huldig niet het paradigma dat wetenschap de énige betrouwbare vorm van kennisvergaring is.
Als laatste is er een nog ander, in mijn ogen niet onbelangrijk punt. Het besef dat er meerdere profeten kunnen zijn van dezelfde statuur als Jezus of Mohammed, ook nu nog, kan de absolutistische trekken van de wijze waarop menigeen zowel Islam als Christendom-inzichten interpreteert, sterk relativeren. En dat lijkt me in deze en de komende tijden geen sinecure.
Max Herold
Juli, 2016
