Banken aan de bedelstaf, pensioenfondsen krap bij kas en veel mensen ontslagen: nee, het gaat niet zo goed met Nederland. Wrange troost is dat we niet de enige zijn. Binnen heel Europa slaat de financiële crisis hard om zich heen. Maar ook daarbuiten, met de VS als koploper.
Onheilsprofeten waarschuwen dat het dieptepunt van de crisis nog moet komen. En dat we vervolgens met een beetje pech lange tijd nodig zullen hebben om er van te herstellen. Maar er zijn ook andere geluiden. Dat we op een onvermijdelijk keerpunt in de geschiedenis zijn aanbeland. Dat het tijd is voor verandering. Dat we vooral de kansen moeten grijpen die de huidige malaise ook biedt. Daarmee zal de economie er na de recessie beter voorstaan dan daarvoor. En – niet geheel onbelangrijk – de wereld zal er ook nog eens een stuk leefbaarder uit komen te zien.
Financiële crisis, voedselcrisis, klimaatverandering: wat gaan we doen? We zitten als de kikker uit de beruchte dierproef in een bak heet water. De temperatuur stijgt. Springen we er net op tijd uit? Of stijgt de temperatuur zo geleidelijk dat we ons als een versufte kikker het hiernamaals in laten koken?
Niemand weet hoe de wereld er over vijf, tien of twintig jaar uit zal zien. Vaststaat dat niets bij het oude zal blijven. De oude Grieken hadden het al door: panta rhei. Alles beweegt, alles verandert. Maar waar de een bij veranderingen in een conservatieve kramp schiet, ziet de ander nieuwe mogelijkheden. Als zelfs de nieuwbakken president van de VS te midden van de failliete Amerikaanse boedel een onvermoeibaar vertrouwen in een goede afloop aan de dag legt ga je toch denken: change…?
Cécile Heuving
