Bewerking van een artikel uit Onkruid, januari/februari 2003.
Ik las zo'n 13 jaar geleden een boek over Finthorn, de spirituele en inmiddels oudste leefgemeenschap in Schotland. Een plek die door velen als een inspirerende plek wordt ervaren. Een man als Dani?l Offman, de schrijver van het boek over kernkwadranten, heeft er bijvoorbeeld ook een tijdje doorgebracht (zou hij daar zijn idee?n hebben opgedaan?).
Ze hebben daar een bijzondere manier van beslissingen nemen die, interessant genoeg, nog werkt ook! (voor de spiral dynamics kenners: daar lees je veel 'groen' in). Maar eerst even wat over Finthorn zelf.
"We brengen hier in de praktijk, doceren en tonen het holistische samengaan van spirituele, culturele, economische en milieu-aspecten van duurzaamheid. En dat gebeurt al meer dan 40 jaar op de zelfde plek.
De meeste bezoekers gaan er heen om een introductiecursus zelfonderzoek te doen, of schrijven zich in om met vooraanstaande docenten uit de hele wereld te werken aan een thema als 'bewust leven', 'bewust sterven, 'vergeving', 'heilige aspecten van seks', 'conflict en verandering' of om het Transformatiespel te spelen. Kortom zelfonderzoek staat in deze niet -commerci?le beweging bovenaan.
Finthorn werd in 1962 opgericht door drie mensen: Peter en zijn vrouw Eileen Caddy en Dorothee McLean. Peter werkte voor een chique hotel in het Schotse Forres en had een soort zesde zintuig voor aardenergie?n en plekken die een goede energie hadden. Dorothee werkte bij hetzelfde hotel als Peter en ze konden goed met elkaar opschieten.
Peter nam regelmatig hotelgasten mee op excursies naar energierijke plekken. De directie van het hotel ontsloeg hem daarvoor. Met zijn drie?n gingen ze vervolgens tijdelijk in een caravan wonen op een camping aan een baai in het dorpje Finthorn. De energetische gevoeligheden van Peter, de nachtenlange meditaties van zijn vrouw en de handigheid van Dorothee, leidden er toe dat ze bij het telen van bijv. groenten effectief gingen samenwerken met natuurkrachten. Dit gaf spectaculaire resultaten zoals bloemkolen van 20 kilo of pompoenen waar een volwassen vrouw in kon zitten. En dat zelfs op plaatsen die ogenschijnlijk minder vruchtbaar waren. Een en ander bouwde zich verder uit tot de zog. Finthorn Foundation met een bachbloesem bedrijfje, een adviesclubje die spirituele in-companytraningen doet, een biologische supermarkt waarin de eigen geteeld producten worden verkocht, reflectiemogelijkheden etc.
Twintig jaar geleden had het nog veel weg van een pure anarchie in de positieve zin van het woord. Tegenwoordig is wat meer structuur en een bijzonder beslissingsproces: de 'focaliser'.
Focaliseren betekent 'ergens op focussen'. Voor de 'Finthorners' betekent dat helder en duidelijk kunnen zien en weergeven wat een groep mensen binnen een bepaald werkterrein vindt, wil en doet. Dat focussen heeft zich bij Finthorn vertaald in de loop van de tijd in wat zij noemen spirituele democratie. Dit is een soort besluitvormingsproces waarbij elke visie even belangrijk is en tot zijn recht kan komen.
Als men een besluit moeten nemen over, bijvoorbeeld een bezoeker die graag voor langere tijd in Finthorn wil komen wonen, dan gebruikt men deze methode net zo goed als wanneer moet worden gekozen tussen het laten verzelfstandigen van de oude structuur van de biologische winkel waarbij al het geld dat binnen kwam terug vloeide naar de gemeenschap. De methode is simpel maar vraagt wel een geestelijk openstellen zoals zij aangeven.
Men komt bij een, stemt zich geestelijk op elkaar af in het hier en nu en op de vraag die moet worden beantwoord. Men vertelt elkaar over zakelijke, rationele en emotionele argumenten en er altijd ruimte voor het 'hogere'. Vaak gebeurt dat door middel van gezamenlijke meditaties waarbij iedereen een beeld kan krijgen over de uitwerking van het te nemen besluit. 'Ik zie veel onenigheid tussen dit nieuwe lid en mij', kun je dan bijv. horen. De anderen zullen dan vragen stellen om er achter te komen of het hier gaat om onenigheid die een groeimogelijkheid biedt, individueel of voor de hele groep, of die remmend werkt. Anderen zullen hun beelden daaraan toevoegen en zo ontstaat langzaam een visie op wat er moet gebeuren. Het kost wat tijd maar het is in hun cultuur zeker de moeite waard gebleken.
Als ik zelf bovenstaande lees, komt er een soort ongeduldigheid naar boven en een eerste verbazing dat ze ?berhaupt tot een beslissing kunnen komen. Maar dat zegt ongetwijfeld meer over de diepere waardenpatronen die in mij werkzaam zijn. Belangrijk is om te zien dat het systeem in die context werkt en een breed draagvlak cree?rt.
