Elf jaar nadat voormalig Amerikaans vicepresident Al Gore zijn Academy Award-winnende film An Inconvenient Truth klimaatverandering onder de aandacht bracht van de mainstreamcultuur komt de vervolgfilm uit. In deze film volgen wij Al Gore in zijn onvermoeibare strijd tegen de klimaatverandering. Helaas zijn veel van zijn voorspellingen uitgekomen. Ondanks de teleurstelling blijft hij onvermoeibaar geloven in oplossingen!
Nadat Al Gore in 2000 de verkiezingen nipt verloor van George W. Bush stortte hij zich in het lezingencircuit over de vernietigende gevolgen van het broeikaseffect. Hij ging de wereld rond om ambassadeurs op te leiden en te inspireren. Hij waarschuwde voor de ecologische rampen die zouden optreden als gevolg van de opwarming van de aarde. Hij kreeg destijds de meeste kritiek op zijn voorspelling dat het monument voor de slachtoffers van 11 september onder water zou komen te staan. In 2012 werd New York getroffen door orkaan Sandy en was het zover. An Inconvenient Truth werd een van de belangrijkste documentaires van de afgelopen decennia.
Hoewel Al Gore teleurgesteld is dat veel van zijn voorspellingen over klimaatverandering, waardoor we meer extreem weer kennen en rond de poolcirkels het ijs zich terugtrekt, bewaarheid zijn geworden, ziet hij ook positieve ontwikkelingen. Zo is er meer bewustwording en meer aandacht voor wind- en zonne-energie. Ook zien we dat bewustwording groeit. In de film is een conservatieve burgemeester uit Texas te zien die volledig is overgestapt op duurzame energie omdat hij denkt dat zijn inwoners daar op lange termijn voordeel uit zullen halen.
Ook zijn er leiders die niet worden gewonnen voor de duurzaamheidsgedachte, zoals Donald Trump. De discussie is soms hard en de emoties lopen vaak hoog op. Economische belangen zijn groot. Dat zien we bij de tabaksindustrie en bij de wapenlobby. De feiten spreken echter voor zich en overtuigen steeds meer mensen. Al Gore geeft aan dat de beweging inmiddels zo sterk is dat deze ondanks dergelijke leiders door kan gaan. Ook dat is de winst van de afgelopen elf jaar.
Een boeiend onderdeel van de film is wanneer we Al Gore aan het werk zien als lobbyist tijdens de klimaattop in Parijs. Hij probeert India over te halen mee te doen. Om dat te bereiken benadert hij Amerikaanse bedrijven om patenten vrij te geven. Een mooi kijkje achter de schermen. Interessant ook hoe landen als India het Westen verwijten de afgelopen eeuwen als verspillers te hebben geacteerd en nu roepen dat ontwikkelingslanden hun gebruik van fossiele energie moeten beperken. Zij stellen dat ze dat pas willen als ze op een economisch niveau zitten vergelijkbaar met het Westen. Uiteindelijk gingen zij in Parijs wel mee na stevige onderhandelingen. Zonde dat de huidige president van Amerika zich inmiddels heeft teruggetrokken uit de klimaatakkoorden.
Wederom een boeiende documentaire die nog even actueel is als elf jaar. De ‘call to action’ is niet minder nodig en het blijft inspirerend om een gepassioneerde Al Gore te zien als onvermoeibare strijder tegen de klimaatverandering.
Bert van Ravenhorst
Januari 2019
