Ondernemen is hot. Inmiddels is bij velen van de jongere generatie het niet meer zo gebruikelijk in loondienst te gaan. Een generatie die opgroeit met internet en door die bril de wereld aanschouwt, ziet talloze mogelijkheden en nieuwe verbindingen. The world is the place to be. Snel, uitdagend en ongelimiteerd…….
Toch is er een oudere generatie die het ondernemersvak in een ander tijdperk en in andere omstandigheden heeft geleerd. Enkele daarvan zijn bekende Nederlanders geworden. Maar wat maakte hun zo onderscheidend? En misschien nog crucialer is de vraag: “Wat onderscheidt in hun ogen het echte ondernemerschap van het oppervlakkige geneuzel?” Twee van hen, bekend voor hun structurele resultaten die ze hebben gehaald in het ondernemersvak, doen hun geheim uit de doeken. Dan blijkt dat er oeroude principes, of beter gezegd natuurwetten, gelden die zowel in een snelle internetwereld als elders, altijd opgeld doen. Natuurwetten die passen in de macro-economische wereld van Roefie Hueting.
Een goede ondernemer werkt in harmonie met die wetten. Door ze te doorgronden, doorvoelen en toe te passen, is het mogelijk duurzaam te ondernemen. Duurzaamheid in termen van ondernemerscontinuïteit maar ook duurzaamheid zoals gebezigd bij het maatschappelijk verantwoorde ondernemen. Deze blijken in hun visie onlosmakelijk verbonden.
Klik voor de tekst (pdf) van het hele boek op: Ondernemen natuurlijk!
Wil je het boek bestellen, dan kan dat via
https://www.managementboek.nl/boek/9789081202220/ondernemen-natuurlijk-max-herold?affiliate=1910
Box: Waar ligt de oorsprong van het begrip duurzaamheid?
Hans Carl von Carlowitz, een Duitse mijnbouwkundige. gebruikte in 1713 het begrip ‘nachhaltige Entwicklung’ (nachhaltig betekent duurzaam) in zijn Sylvicultura Oeconomica
(Economische Bosbouw). Een tekort aan hout bedreigde Duitsland en andere Europese landen door afnemende houtvoorraden en een toenemende bevolking. Naast de voornaamste bron voor verwarming (brandhout) en energie (houtskool) voor industriële processen was hout een belangrijke grondstof voor de vervaardiging van gereedschappen en een onmisbaar materiaal voor de bouw van huizen, gebouwen en schepen. Bij sommigen bestond daarom de vrees dat de grondslag van het bestaan werd bedreigd.
De visie van Von Carlowitz (die we nu zouden duiden als
‘duurzaamheidsdenken’) berustte op drie punten:
– Economische vooruitgang diende de gemeenschap ten goede
te komen. De arme onderdanen hadden recht op voldoende
voeding en onderhoud.
– Datzelfde recht kwam ook het nageslacht toe.
– Daartoe moest men voorzichtig met de natuur omgaan en had
men ook een soort verantwoording aan toekomstige generaties
af te leggen.
In de praktijk betekende dit: streven naar een evenwicht tussen de aanwas en gebruik van de natuur (hier: hout).
Bron: http://www.opener.ou.nl/department02/duurzame-ontwikkeling/downloads/hoofdstuk_1_leerkern.pdf
