De bekende futuroloog Joel Barker gebruikt sinds jaar en dag een vraag om mensen bewust te maken van mogelijke nieuwe trends:"Wat lijkt onmogelijk, maar als het gebeurt, zet het je 'business' volledig op zijn kop?" Ongelukken komen vaak nooit alleen.
Stel je eens een mogelijke nieuwe krisis voor tijdens of na de kredietcrisis. Bijvoorbeeld een Eco-geologische Krisis. Sandra Grafhorst – Geerst schreef, vanuit de gedachte 'alles op zijn kop' het korte verhaal 'de dag dat de aarde kantelde'. Het zog. contrast scenario berust op een combinatie van de volgende ideeën:
- Een wisseling van de polen.
Noordpool wordt zuidpool en vice versa. Een patroon dat zich meerdere malen in de geschiedenis van de aarde heeft voorgedaan. - Een verschuiving van de polen.
Het boek 'Maps of the Ancient Sea' van de Amerikaanse hoogleraar Charles Hapgood beschrijft kaarten die werden gevonden in 1513 en die gedetailleerd een ijsvrije Zuidpool laten zien. Met andere woorden een verschuiving van de plek waar de polen zitten. - Een zeer snelle verandering.
Geologische opgravingen hebben laten zien dat er een zeer snelle verandering op de aarde heeft plaatsgevonden. Mammoeten in Siberië die bevroren werden aangetroffen.
Kortom Sandra laat haar verbeelding spreken en beschrijft wat er gebeurt als de aarde binnen een half uur een (hypothetische) kanteling maakt van 390 graden.
Terzijde: ongetwijfeld zal Managementissues.com, bij een eventuele verwerkelijking van zo'n scenario, zich nog meer gaan richten op ondernemen vanuit respect voor de gemeenschap en natuur. Als de site dan nog bestaat tenminste.
De dag dat de aarde kantelde.
Ze herinnerde zich oude journaalbeelden van derdewereldlanden. Mensonterende beelden van uitgehongerde kindjes, uitgeput hangend in de armen van hun evenzo uitgehongerde moeders. In de rij wachtend op een bakje rijst of fles drinkwater. Nu staat ze zelf in een rij, de voedselpakketten rij….
Die ochtend was er geen vuiltje aan de lucht. – Neem afslag 25 Oosterbeek en voeg in op de N224 richting Arnhem-centrum/Wolfheze-. Nog een paar kilometer en haar bestemming was bereikt. Het was bijna elf uur, ze zou ruim op tijd zijn voor haar lunchafspraak met haar oud-collega Dorien over een mogelijke vaste duo-baan management-assistent, die ze dan met haar zou delen. Dat zou betekenen dat ze zou moeten verhuizen want iedere dag van Den Haag naar Arnhem reizen, daar piekerde ze niet over. Een nieuw avontuur, nieuw werk, nieuwe woonplaats, nieuwe mensen en wie weet een nieuwe lover. Het bosrijke gebied naderend in haar Mini-Cooper genoot ze van de herfstzon. Sascha was nog nooit in Canada geweest maar ze wist zeker dat ze dit bedoelden met ‘Indian Summer’. Iets in haar vertelde haar dat ze het in Arnhem prima naar haar zin zou krijgen. – Sla rechts af bij Rijnkade – .
‘….en we gaan zeer informeel met elkaar om, volgens mij is dat hier verplicht.’ Lachtte Dorien, ‘…. de radio staat ook de hele dag aan..’ met de afstandsbediening die op de vergadertafel lag voegde ze daad bij woord en een of andere populaire dj van Radio 538 kondigde een extra nieuwsbulletin aan. De nieuwslezer was duidelijk van slag maar probeerde ondanks zijn verslagenheid het nieuws even droog over te brengen als de 100 km file tijdens de ochtendspits. ‘We onderbreken deze uitzending voor het volgende: Zojuist hebben we vernomen dat grote delen van Indonesië zijn weggeslagen…..een ogenblik aub, ik krijg een bericht tussendoor …eh.. excuses voor de onderbreking, ik begin overnieuw: Een Tsunami …..heeft zojuist heel Indonesië weggevaagd…..’ even was het stil, de man herpakte zich ‘Inmiddels krijgen we meerdere meldingen binnen van landen ter hoogte van de evenaar die geteisterd worden door grote stormen……’
De uitzending viel stil, zacht geruis verbrak de stilte in de vergaderzaal. ‘Dat geloof je toch niet?’ sprak Dorien als eerste. Ook de tv zenders waren uitgevallen, niet allemaal maar Hilversum, het hele mediapark gaf geen teken van leven. Dorien zapte stug door de kanalen heen en vond het CNN kanaal. De verslaggeefster stond voor een groot scherm waarop dagelijks het weer in Noord- en Zuid-Amerika werd weergegeven. Dit keer wees ze naar een kaart van de wereld. Met trillende hand wees ze de geteisterde landen aan. Via haar oortelefoontje kreeg ze steeds de laatste meldingen door. De verslaggeefster hoopte dat ze ‘gepunked’ werd. ‘Punked’ de Amerikaanse MTV versie van Bananasplit. ‘…..last incoming news, we heard a great deal of the Netherlands is taken by another Tsunami….’ Sascha zag de hand van de verslaggeefster vertraagd bewegen. Vanaf dat moment ging alles vertraagd. Dorien gilde, huilde, sprak haar in shock toe, Sascha hoorde niets meer……
Chaos in de straten, alsof door een harde wind geteisterd probeerden voetgangers moeizaam vooruit te komen of juist tegen te houden dat ze vooruit werden geblazen…..maar er was geen wind! Auto’s die de macht over het stuur verloren, gebouwen trilden onheilspellend op hun grondvesten, sommige hoge gebouwen waren niet tegen het onzichtbare geweld bestand en implodeerden met een laatste stoffige zucht. Vliegtuigen raakten uit koers of vlogen van turbulentie naar turbulentie, vele stortten neer in bewoonde gebieden. Vernielde fabrieken die niets anders konden dan lijdzaam toezien hoe hun giftige stoffen de aarde vergiftigde. De onzichtbare reuzenhand verdween na ongeveer een half uur. Met een klap kwam de aarde weer tot stilstand, denk aan een autobus vol passagiers, die plotseling vaart moet verminderen, waardoor iedereen vooruit vliegt, dat waren wij, de aardbewoners, de aarde verminderde vaart maar wij vlogen tegen de voorruit.
‘……..Hoor je?! Je bent niet zo maar overgebleven! Hij schudde haar hard heen en weer in een poging haar uit haar apathische toestand te halen waar zij al twee dagen in verkeerde. ‘Geef haar portie soep maar aan een mij, daar is geen beweging in te krijgen.’ Zei een stem tussen twee slurpen soep door. De man draaide zich abrupt om, ‘Ik ben blij dat ik niet heb gezien wie dat heeft gezegd! Hier bij At-Lantis zorgen wij voor elkaar, ieder leven telt. Hoe weinig voedsel of drinkwater we ook wel of niet hebben!’
De man draaide iets te snel weer om naar Sascha, hij werd er duizelig en naar van. Zoals iedereen had ook hij last van de ‘Mega-Jetlag’ zoals de nieuwslezer van CNN de naweeën van ‘De Stormen aller tijden’ noemde. Hoelang men daar nog last van zou hebben was moeilijk in te schatten. De kom soep was van de tafel verdwenen. Verbaasd zag hij zijn dochtertje Eva, tien lentes jong, met de kom soep naast Sascha op de grond in de hoek van de kamer zitten. ‘Kom, dit is goed voor je, ik heb het zelf gemaakt!’
Het meisje hield de lepel tevergeefs voor Sascha’s mond. ‘Oh..oké ik lieg, maar ik heb wel geholpen, neem je nu een hapje?’ verwachtingsvol keek ze met haar grote groene ogen de lepel bijna in Sascha’s mond. Sascha vertrok geen spier. Het meisje keek bedachtzaam door het raam naar de blauwe lucht. ‘….Ik heb mijn moeder verloren…’
Eva slikte en tranen welden op in haar ogen. ‘…mijn broertje ook….Mijn papa en ik zijn daar erg verdrietig om…’ Iedereen in de volle opvangkamer van At-Lantis, zo’n twintig koppen, hield zijn mond of stopte even met eten. Sascha knipperde voor het eerst met haar ogen. ‘…we huilen iedere dag wel een keertje.’ Ze pakte vol goede moed de lepel met soep weer uit het kommetje, ‘Papa zegt dat we op een dag weer over mamma en Basje kunnen praten en aan ze denken zonder verdrietig te zijn, maar nu nog niet. Dus als je eens samen met mij wil huilen dan kan dat hoor mevrouw….’, ‘S..S…Sascha…ik ben Sascha van Wingerden uit Den Haag.’ Huilend at ze van de soep die Eva haar voorhield, ‘…..en ik wil graag een keertje met je huilen…’ Dagen werden weken, weken werden maanden…..
Uizending van TPT-TV.
De wereld was van slag. Totaal onvoorbereid voor rampen van deze magnitude. Bijna de helft van de wereld was direct of indirect getroffen. Voor de andere helft restte nog maar één ding te doen: De gewonde planeet verzorgen. De tsunami die in 2004 in Azie had huisgehouden, was een baby-tsunami vergeleken met de dag de aarde in een half uur om zijn as kantelde. Wetenschappers waren inmiddels tot de volgende conclusie gekomen: De aarde heeft een draai gemaakt van 360 graden om zijn as in ongeveer een half uur tijd. De mogelijkheid dit soort kantelingen te voorspellen door middel van meetapparatuur in de ruimte wordt onderzocht. Het onderzoek zal beginnen bij de steeds groter wordende magnetische aantrekkingskracht van de planeet pluto naar de aarde.
Slachtoffers kunnen bij een volgende ramp van deze grootte niet voorkomen worden. Wetenschappers zijn er wel van overtuigd dat de gevolgen van zo’n ramp drastisch te verkleinen is. Als de mens in staat is de Aarde en zijn natuurlijke grondstoffen op de juiste manier te waarderen en te respecteren, zullen wij mensen minder gebruik maken van giftige stoffen, met als gevolg minder chemische fabrieken die tijdens een ramp toch gevaarlijk en kwetsbaar zijn. Deze omschakeling is essentieel voor het voortbestaan van de Aarde. Een andere conclusie is dat ‘de kanteling’ veel land heeft genomen maar ook land heeft gegeven en teruggeven. De verloren stad Atlantis is geen mythe meer, het is zelfs niet meer ‘verloren’. Het ‘nieuw’ verkregen land zal naar behoren en onder duidelijke voorwaarden verdeeld worden, zodat achteraf geen buurlandoorlogen kunnen ontstaan over een stuk land dat wel of niet bij een bepaald land hoort.
‘……Sinds de dag de aarde in een half uur kantelde is de wereld veranderd. Zwaar vervuilde rivieren en zeeën door chemische fabrieken die implodeerden door de enorme kracht van de gravitatie, of gewoon wreed door een tsunami de zee ingetrokken. Honger en dorst op plaatsen waar niet voor mogelijk gehouden. ….niet voor mogelijk gehouden…. Behalve de vereniging At-Lantis. De mensen van At-Lantis, gewone mensen met natuurtalenten, beschimpt en veroordeeld door de media om hun belachelijke waarschuwing, zij waren daar, klaar om diezelfde mensen een helpende hand te bieden. Inmiddels ligt het idee van vereniging At-Lantis op tafel, om in samenwerking met de regering van de Verenigde Staten, ijsbergen uit de Zuidpool te slepen naar de getroffen landen rond de evenaar waar iets simpels als vervuiling nog dagelijks mensenlevens kost. Het is al jaren bekend dat de Noordpool kleiner wordt en de Zuidpool groter, dus schade aan het ecologisch evenwicht brengen ze niet aan en wonder boven wonder waren deze gebieden omgemoeid gebleven. Dat was dan het laatste nieuws van TPT-TV, wij wensen u een prettige voortzetting van de avond, bedankt voor het kijken en tot morgen.’
De laatste beelden van The Planet Times Journaal werden gevolgd door een informatief programma over het zelf repareren van waterzuiverings-installaties. Eva en Sascha zaten samen op de bank in de gezelschapskamer van het opvangcentrum dat de vereniging At-Lantis uit niets had opgebouwd. Ze maakten van oude uit elkaar gehaalde truien, nieuwe bollen wol om zo nieuwe truien te breien voor de kindertjes in de buitenkampen. Eva was uitstekend gezelschap gebleken voor de evenzo eenzame Sascha.
Ze leerde haar de dag doorkomen met klusjes, eerst kleine zoals tandenpoetsen, later grote klusjes zoals een nieuw gebouwd huis voor rampvluchtelingen inrichten en bekleden met zelfgemaakt huisraad. Sascha kwam langzaam weer tot leven. Het verlies van haar familie, andere dierbaren, eigenlijk de wereld zoals zij die gewend was, had een donker gat geslagen in haar ziel. Kijkend naar Eva die als een bezetene een bolletje wol aan het draaien was en persé eerder klaar wilde zijn dan zij, wist Sascha dat alles goed zou komen.
Dit kleine meisje had ongevraagd haar levenslicht met haar gedeeld. Met als resultaat dat Sascha zelf weer in staat was liefde en licht te geven, en dat deed ze. Eva’s moeder zou ze nooit kunnen vervangen maar ze zou haar best doen om het gemis zo klein mogelijk voor de kleine dappere meid te maken. De twee gingen zo op in hun wedstrijdje ‘wie de meeste bolletjes wol draait is heerser van het universum’ dat ze Jos, Eva’s vader, niet binnen zagen komen. Na uren samengewerkt te hebben met aannemers, aan de nieuwe ‘Groene’ bouwplannen, was hij blij weer ‘thuis’ te zijn in het opvangcentrum. De aanblik van de kleine Eva met Sascha op de knusse bank was hartverwarmend. Ook hij had in de afgelopen maanden gezien hoe de twee naar elkaar toe groeiden en wat voor een positieve invloed het op hen en hun omgeving had.
Jos herinnerde zich de eerste dagen na de ramp, hoe Sascha als een zielig hoopje haar hoekje in de opvangkamer van de vereniging At-Lantis, absoluut niet wilde inruilen voor een comfortabele stoel, niet wilde spreken of eten. Langzaam was ze van een troosteloos hoopje, veranderd in een sterke zorgzame vrouw. ‘Hallo, meiden van me….’ Hij slikte verschrikt de rest van zijn zin in. Zonder nadenken gebruikte hij een zin van vóór de ramp. Zijn hart kromp ineen. Hoe kon hij die vergissing maken? Dacht hij. Eva begreep de vergissing meteen. Ook zij voelde een verdrietig steekje in haar nog zo jonge hartje maar tegelijkertijd ook een gevoel van hoop en vreugde. Want haar pappa was heel even weer zichzelf………
Convenant van de Nieuwe Werelsamenwerking.
The Planet Times, 3 februari 2010
De door regeringsleiders opgezette commissie, o.a. bestaande uit vooraanstaande wetenschappers, leden van de Verenigde Naties, het Internationale Rode Kruis, adviseurs van het Wereld Natuurfonds en de vereniging Atlantis, zal de eerste stappen naar deze grote veranderingen zo spoedig mogelijk in werking zetten. De projecten zullen zorgvuldig bewaakt worden, er mag geen sprake zijn van winstbejag door geen van de aangestelde (politieke)partijen, stichtingen of bedrijven. Inmiddels zijn mensen ook financieel al meer dan genoeg getroffen. Regeringen van getroffen landen hebben immers alle spaarcenten van hun landgenoten geconfisceerd ten behoeve van de wederopbouw. Daar was geld voor nodig. Voorwaarde van de samenwerking moet zijn: Het genezen van de planeet de Aarde, zowel fysiek als geestelijk. Landen die desondanks hun oorlogvoering om welke reden ook willen voortzetten zullen geboycot worden volgens de nieuwe Normen en Waarden Wetten, vastgesteld in het Convenant van de Nieuwe Wereldsamenwerking, waar wederzijds respect naar elkaar en samenwerking op een respectvolle wijze met de natuur hoog in het vaandel staat.
Bijna twee jaar later:
‘Goedemorgen dames en heren……de Groene Protocollen worden nu globaal nageleefd……. Het project ‘Wees aardig voor de aarde’ opgestart door het ministerie van onderwijs in samenwerking met alle scholen begint zijn vruchten af te werpen. De leerlingen krijgen naast de gewone lessen nu ook wekelijks maatschappelijke taken waar zij voor worden beoordeeld. De leerlingen krijgen hierdoor meer respect voor de natuur en hun medemens….Tijdens de (voor de media toegankelijke) laatste bijeenkomst van de G6 in Washington DC, kon men voor het eerst opgelucht ademhalen.
De laatste rapporten bewezen dat de vervuiling, door de samenwerking van alle landen, drastisch was verminderd. Radioactief gevaarlijke zones zullen nog jaren vermeden moeten worden. ……….Gastspreker bij deze bijeenkomst, dhr. M.H.E. Rholdé, bestuurslid van de vereniging At-Lantis, sloot de bijeenkomst af wij laten u de laatste beelden zien: De man sprak, de zaal was stil: -Wij hebben een tweede kans gekregen. Gelijk een feniks mogen wij herboren worden/herrijzen uit onze eigen as.
Ik vraag u een moment van stilte te nemen met mij….sluit uw ogen…haal rustig adem…en denk aan hoe de wereld zoals wij die kenden was…….denk nu aan ‘De dag de wereld kantelde in een half uur’…….denk aan de gevolgen……en kom weer terug naar de tijd van nu. Ik verzoek u alle positieve ingevingen op te schrijven en de daad bij het woord voegen. De man keek recht in de camera, ik adviseer de kijkers mee te doen…..
……de zon schijnt fel, Sunblock 20 wordt aangeraden. Dit was het ochtendnieuws. Vanmiddag om vier uur zijn wij weer terug met het laatste nieuws. Ik wens u een prettige dag……..
Voordat Sascha de luxaflex voor het raam liet zakken, wierp ze Jos een handkus toe. Een leerling in de klas floot uitdagend, de hele klas giechelde. Behalve Eva, Eva straalde. Ze was opgelucht omdat de twee liefste mensen in haar wereldje ook nog eens haar pappa en mamma mogen zijn. Sascha hing een nieuwe wereldkaart op voor de klas, vers van de pers. ‘De aarde nam meedogenloos land en gaf wat verloren was weer terug…..’ Een klas vol kinderen van verschillende etnische afkomst, maakte haar zin luid en in koor af, ‘Atlantis!!!’
Geschreven door Sandra Grafhorst Geerst.
