De contemplatieve dialoog.

Het samen lezen en bespreken van teksten blijft vaak bij een uitwisseling van individuele leeservaringen en opvattingen zonder diepgang. Vaak speelt ook macht en kennisverschil een negatieve rol. Dat kun je doorbreken met de contemplatieve dialoog. Deze zorgt ervoor dat elke deelnemer een gelijkwaardig eigenaar- en deelnemersrol in het gesprek heeft en maakt krachtige onderlinge verbindingen mogelijk.

De contemplatieve dialoog is aan het einde van de jaren zeventig op de Filippijnen ontwikkeld door een groep Benedictijnen. Stel je geen gewone dialoog voor, geen spontaan heen en weer, geen geanimeerde discussie met prikkelende vragen en antwoorden. Oogmerk is juist discussie te voorkomen en op een ander dan discursief niveau met elkaar in gesprek te komen.

Elke deelnemer leest het stuk tekst dat verkend dient te worden en kiest daaruit een voor hem of haar belangrijke passage. Vervolgens schrijven ze voor zichzelf op die wat met ze doen, welke vragen het oproept
Elke deelnemer leest datgene wat hij heeft opgeschreven voor, en alleen dat. Dus niet verder uitwijden.
De rest luistert alleen maar, gaat er niet op in. De enige vraag die gesteld mag worden is om het voorgelezen te herhalen.
Na iedere deelnemer een korte pauze, zodat de tekst bij eenieder binnen kan komen.
Elke deelnemer schrijft vervolgens op wat blijft hangen, na alle deelnemers gehoord te hebben.
Deelnemers gaan met elkaar In gesprek
1. Wat ligt er als je dit allemaal hoort op tafel?
2. Wat wil je nog kwijt, waar raakt dit alles aan?
3. Wat blijft er nog liggen waar je iets over wilt zeggen?
Reflecteren op de oefening.
Hoe was dit om met elkaar te doen?